Da Lmer De Kali Pa Lor (دَ لمر دَ کلي په لور) by Afzal Shauq (top rated ebook readers .TXT) 📖

ته برايه شپه چرته وې؟ "

" ولي هلته نه وم ، چرته چي .."

" تا يو وار له اېډوين او بيا له توشي سره ډانس كولو"

" او څنګه مي توشي وَ غالَولو ؟ "

" هو ، لاكن هغه خو هم ..."

" هو.. ځكه خو مي ورسره غال وكړو ، چي هغه څله له زوره كار واخيستلو او زه يې څپ كړم "

زه ورسره داسي ژغېدلم ، لكه دا هر څه چي ما په خپلو سترګو ليدلي وي او بلي خواته روني هم زما وَ دروغو ته ډېري په خوند اوږې وركولې لګيا وْ ­ ما او روني به اوس په دې ګپه نور خوند اخيستلو ، چي كائيكو مخته په موسكا كي واي ..

" برايه شپه ډېره ښه او دَ خوند شپه وه"

په زړه كي مي وئيلو، چي له دې هر څه پرته هم لا شپه ښه ګڼي ­ او بيا مي په ځان باندي خندلو ورسته سوچ كولو، چي دا خو پښتانه نه دي ، چي په معمولي خبرو لكه غويان ښكرونه دېوال ته نيسي ­ دا خوهغه انسانان دي ، چي لوي لوي تېروتني لا په Sorry وئيلو معاف كوي وَسړي ته ­

لنډه دا، چي دَ پروګرام په سمه دَ كاسموس بس په پاوْكم نهه بجې دَ سان سباشئين له هوټل كوډينا څخه مخته پېښه وكړه ­ او ميرنا هم دَ خپل معمول په شان دَ سهار سلام كولو ورسته وئيلو..

" زما خوږو ملګرو.. له دې ځايه دَ سپېن او فرانس بارډر فقط 15 كلوميټره ليري دى ­ ګوا دا هغه ورستنۍ دقيقې دي ، چي موږ يې په سپېن كي تېرَوْ ­ نو ځكه زه لتاسو څخه دا خواست كوم ، چي دا يو څو ورځي ټرپ لا پاته دى ­ نو ځكه غواړم ، چي تر خپلو يې په خوند او په مينه مينه تېر كړو"

زړَه اّسټرېلين كېرولين كېنيډي چي نن له ما سره ناسته وه دَ ميرنا دَ خبرو په ځواب كي له ځان سره داسي وَ بُوڼېدله ..

" مينه او انسان .. هيڅ نه ، بس ځانونه خطا باسل دي ؟ "

په زړه كې مي وئيلو، چي دا موركۍ هم لكه چي ډېره انساني روئيو كړَولي او چيچلي ده لكه چي، نو ځكه مي ورڅخه پوښتنه وكړه ­

" ولي انسان او مينه دوه بېل شيان دي؟ "

" چا وئيلو داسي؟ "

دَ هغې په يو دم پوښتلو ما غاړه تازه كولو ورسته ورته وَوئيلو،

" لاكن زما نېږدې خو انساني روئې وار په وار ځناوري كېږي لګيا دي"

زما په دې خبري هغې يو وار ماته ښه راوكتلو او بيا موسېدلو ورسته واي

" ته بالكل صحيح واې ځوانه"

او بيا دَ نري ټوخي ورسته په كپېدلي رپېدلي ، لاكن ډېر په شوخ اندز كي دې خواپاكي بوډهۍ مخته وئيلو..

" زه دا يم زړَه شوم ، لاكن ما په انساني رښتو كي هغه خوږلت نه كړو محسوس، كوم چي په كار وْ ­ او ما دَ ميرنا دَ ميني په توري ځكه وَخندلو، چي انسان دَ ميني په ځاى نفرت ته جوړېدلى دى نفرت ته ، هو.."

او بيا يې سړه ساه اخيستلو سمدستي په مخ لاس داسي تېر كړو ، لكه هر څه چي اوس اوس له هغي څېرې څخه څنډي ، چي كېدلى شي په خپله ټولنه يا كورنۍ كي ځانته نوم لري ­ نو ځكه ما وار لاس ته كولو ورسته داسي ورته وَوئيلو..

" داسي ځكه ، چي انسان له اصله ځناور خو دى او دا لږ لږ چي دَ انسانيت دمامې وهي .. هغه له يو بل څخه دَ سر امان كولو په سوچ ­ ګني چرته چي هم انسان په چا باندي وار پيدا كړى دى ، هلته يې حېوانان شاته پرېيښي دي "

ما چي دا خبري كولې ، نو هغې ماته كتلو او دَ تندي په ګونځو كي يې راڅخه داسي پوښتني كولې، لكه

" ځوانه! تاته خو لا بلا عمر ګوري..چي نن ته وَدې نتيجې ته رسېدلى يې­ نو ګوره چي سبا به دي دا كركه كومه بڼه اغوندي؟ "

اوس به يې خپلو سوچونو ته ژبه وركوله ، چي ميرنا زموږ پام دَ هغې په خوا واړَولو او واي..

" دَ سپېن دَ خلګو روئيه دَ اروپا له نورو خلګو سره ځكه هم نه ګډوځي ، چي دا خلګ دغه دي چي خپل مخي ته اېله كړل شوي دي ­ ګوا دلته ژوند تېرَول يو فن ګڼل كېږي او په دې فن كي حقه خبره ده ، هغه خلګ به بريالي وي ، چي هنرمن وي .. نه چي سُورتمن"

داخبري چي يې كولې ، نو دَ Irun نامي ټاوْن له دې ځايه دَ سړك دَ يوه بورډ په سمه فقط 9 كلوميټره ليري وْ ­ ګوا اوس موږ دَ پكاسو له هېواده په وتو وْ ­ نوځكه هر ملګري دَ دې هېواد ورستنۍ نندارې كولو په نيت يوې بلي خواته دَ بس له شيشو دباندي كتلو­

دا سيمه دَ ډبرينو غرونو په چپه په شنو غرونو كي هم ورپټه وه ­ كله كله به غټ غټ هوار او سپېره ميدانونه هم مخي ته راغلو ­ كومو چي نه يوازي ماته عربيان راپه زړه كولو ، بلكې دَ هغوئ دَ حكومتي انداز په حقله يې په داسي سوچونو پارَولم هم ، ګوا

"خود به دلته هم دَ هغوئ هغسي دَ رائيلټۍ ټولولو او شپه او ورځ خوبونه كولو خوُيونه پاته شوي وي؟ ګني داسي په اّسانه هم دَ صديانو قبضه نه ختم كېږي "

دا خبري چي مي سوچ كولې، نو يو دم ماته دَ سپېن دَ خلګو څېرې راپه زړه شوې او په زړه كي مي وئيلو..

" څومره چي عربيانو دا دَ سپېن خلګ دَ څېرو په نقشونو كي ځانته مونَولي دي ، بس كه يې دغومره لاس وهني دَ هغوئ دَ ژوند په كړو وړو كي وهلي وى ­ نو نن به دَ هسپانيانو په باب دا خبري نه كېدلي ، چي ګني هغوئ بدنونه خپل نه ، بلكې دَ بل امانت ګڼي "

ما چي دا خبري په ډائرۍ اړَولې ، نو كېرولين مي دَ ډائرۍ په لور كتلو او څنګه چي ما ډائرۍ بنده كړه ، نو هغه واي ..

" دا خو عربي رسم الخط دى .. ته عرب يې؟ "

" يَه .. زه پښتون يم پښتون "

" پښتون ؟ "

په پښتون يې ستن درېدلو ورسته پوښتنه وكړه ،

" دا نوم ما په لومړي ځل اورېدلى دى .. دا قام چرته اوسېږي؟ "

دا سوال كه څه هم زما په سر دَ ټكي تر رالوېدلو كم نه وْ، خو ما همت وكړو او په ځواب كي مي ورته داسي په مړه خله وَوئيلو..

" دا هغه قام دى ، چي ورته په پاكستان كي پښتون او افغانستان كي افغانى وئيل كېږي"

" ښه ښه ته افغان يې .. "

بيا كه يې څه هم زړه خبرو ته غوښتلو، خو ما مخ په بله ځكه واړَولو، چي دې وخت زه له هغې سره دَ برابرۍ په بنياد نه ، بلكې دَ يو مانده تول لرونكي انسان په حېث ناست وم­ او ما نه غوښتلو، چي نور نور په دې سوچ زما په بدن كي وينه وچه شي ­ ګوا زما قام تر اوسه دَ قام په بڼه لاهم نه دى پېژندل شوى او نغارې يې په خپلو كي تر ليري ليري دَ پښتونولۍ ځي ­

او دا هغه لمحه وه ، چي زما په روئيه او سوچ كي يې يو طوفان رابرسېره كړو او زه دَ خپل قام او ننګ او ناموس په حقله دَ نورو نړيوالو په سترګو كي له خپله سوچه وَلېدم ­ او زه داسي له پښتنو زړه ماتى شوم ، چي بيا مي هډو په ذهن كي لا دَ بل سره دَ سېلالۍ سوچ نه راغلو ­ كه څه هم حقيقت خو دا وْ ، چي زه دَ هغه قام غړى وم ، چي پرون ورته مارشل قام بلل كېدلو ­ خو تاريخي الميه دا، چي نن يې څوك پېژني لا نه ... چي دا هم قام وْ او كه دَ ډائيناسور يو قسم ، چي له وخت سره ترخاورو دلاندي شو؟

" دلته په دې بارډر كېدلى شي ، چي پاسپورټونه وګوري ، ولي چي فرانسويان په دې معامله كي څه سخت دي"

اوس ټولو ملګرو خپلو خپلو بېګونو كي پاسپورټونه لټولو لګيا وْ ­ او يو روني وْ، چي په بس كي يې داسي يوې بلي خواته چكرونه وهلو، لكه دا چي بس نه ، لاره وي ­ او وه هم داسي كيسه ، ولي چي په موټروې باندي بس اوس داسي روان وْ، لكه ولاړ چي وي ­ او بيا چي روني تر ما را ورسېدلو، نو په غوږ كي راته واي ..

"هلته مخته ګوره نن ميرنا څومره ښائيسته برېښي؟ "

" لاكن زه په غور ورته ځكه نه ګورم ، چي هغه خو ستا دَ مستقبل ... زما مطلب مائينه ده"

" لاكن كه يې هغه دانيال دَ ... زوى راپرېږدي"

" له هغه بې غمه شه ، بس خپل وس كوه "

" لاكن دا وس چي مي له لاسه نه كېږي، نو بيا به څه كوم ؟ "

" بيا نو خپل خوبونه كوه او په خوبونو كي ورسره وينه را وينه "

" ستا په خيال چي دا زما عمر دَ هغه رنګه خوبونو ليدلو دى ؟ "

" ښه ښه ... نو داسي وَ وايه چي زوړ شوې ، لاړي "

" زه او زوړ ؟ "

او بيا يې له لستوڼي چي لېچ څنګه راښكاره كړو ، نو دَ ميرنا سترګي ورباندي وَ نښتلې ، نو ځكه يې خو ې وه هم خندلو او بيا په سپيكرانو كي له يُوهو كولو ورسته واي ..

" هو، چپ له هغه ځوان او تكړه روني .. چي دې وخت شوق ته دَ خپلي ځواني زور ور ښئيي لګيا دى "

او بيا په بس كي ناست هر ملګري شا شا ته زموږ په لور داسي كتلو لكه مېله چي لګېدلي وي ، نو ځكه خو روني هم سپين سترګي و كړه او په ولاړو يې ټولو ته چي خپل لېچ بيرته دَ پالوان غوندي ښكاره كړو ، نو ميرنا ورباندي داسي ټوكه وكړه ­

" له بدو سترګو په امان .. كښېنه كښېنه، چي نظر نه شې "

دا خبره چي يې څنګه وكړه ْ نو كه څه هم ټولو ورباندي وَخندلو ، خو ما ځكه نه ، چي ما په زړه كي وئيلو ..

" ښه ښه نو دَ دې مانا دا شوه ، چي دا خلګ هم دَ سترګو په بد نظر يقين لري "

دَ ښې ډېري هنګامې او ها هو كولو ورسته ميرنا له مخه زُلفي په شا څنډلو ورسته وئيلو ..

" داسي ملګري به هم وي ، چي له دې هېواده په وتلو خوشاله وي؟ "

" زما په خيال چي هيڅوك هم نه .."

ډېني هاوْ چي داسي خبره له خلې وَايستله ، نو ټولو يې په خپړو كي تائيد وكړو او بس دَ سپېن فرانس دَ پُولي پلازو مخته برېكونه وَنيولو ­

*****


دَ مونا ليزا په موسكا موړ هېواد

تر اوسه كه څه هم هيڅ توپير دَ فرانس او سپېن دَ مځكو تر منځ نه وْ سترګو ته راغلى ­ خو نرى باران ، سړه لاكن دَ سهلو وړ هوا، او دَ غونډيانو په سرونو او په لمنو كي په شنو بُوټو باندي پرته واوره هغه څيزونه وْ ، چي موږ يې په سوچ كولو او كتلو ته ورپارَولو ­ نن دَ اپرېل څوارلسمه اوكال 1996ع ، چي دَ كاسوس كاروان ګوا دَ نړئيز سېلانيانو بس فرانس ته پېښه وكړه ­ او دَ معمول په شان ورسره جوړ بېنك مخي ته وَدرېدلو­ فرنچ فرېنك تر لاسه كولو دپاره ټول كښته شولو ­ بيا چي څوك هم له بېنك څخه راوتلو، نو دَ هغه مخه دَ ټائيلټ ، چي دلته ورته Bouchi واي په خوا ځكه وه، چي له سهاره راهسي دا زموږ لومړنى