author - "Nikodin Cernodrimski"

Ne zadovoluvajki se samo so gletkata otvoriv vrata,koja mi bese zabraneta,mesto mnogu poinakvo od prethodnoto,ispolneto so temnina,zloba,ogromen kazan kade sto se presuduva za sekoj grev.Pa jas sum vo pekolot,netrpelivo ocekuvajki go temniot gospodar.Frliv eden pogled zad mene i vidov licnost oblecena vo crna nametka so dolga crna kosa i prodoren pogled.Toa sum Jas,Prokletstvo,navistina sum Jas,i toj Jas,me povikuvase da dojdam vo negovoto carstvo.Neodoliva privlecnost me obzede.
Ne sum tolku dobar da odam vo rajot,no ni tolku zol za vo pekolot.mojata dusa e na raspatje.Ne mozam da go izberam vistinskiot pat.

Taka voznemiren se vrakam na zemjata,gradot na padnatite angeli stoi otvoren za moeto prisustvo.i eveme talkajki po svetot se obiduvam da ja soedinam dusata i da go odberam vistinskiot pat .Dojdov do apsurdno soznanie deka zaludno tragam koga mojata dusa e veke raspnata megu rajot i pekolot,a jas sum osamen bez svojata dusa.
No nadvladuva mojot razum,koj se potesko opstojuva vo ovoj proklet svet,ispolnet so omraza,i premnogu bolka,veke pogoduvate vistinski pekol,duri i poloso,zatoa sto vo pekolot barem ke dobijam kazna za site moi grevovi i mojata dusa ke se smiri.