Kahlil Gibran’s Small Stories Telugu by Kahlil Gibran (best classic romance novels TXT) 📖

Kahlil Gibran’s Small Stories

Kahlil Gibran’s Small Stories

 Kahlil Gibran

 Telugu : BR Raksun

 

Khalil Gibran was a Lebanese-American artist, poet, and writer of the New York Pen League. Born in the town of Bsharri in the Mount Lebanon Mutasarrifate, Ottoman Empire (north of modern-day Lebanon), as a young man he immigrated with his family to the United States, where he studied art and began his literary career, writing in both English and Arabic. In the Arab world, Gibran is regarded as a literary and political rebel. His romantic style was at the heart of a renaissance in modern Arabic literature, especially prose poetry, breaking away from the classical school. In Lebanon, he is still celebrated as a literary hero. Kahlil Gibran is chiefly known in the English-speaking world for his 1923 book The Prophet, an early example of inspirational fiction including a series of philosophical essays written in poetic English prose. The book sold well despite a cool critical reception, gaining popularity in the 1930s and again especially in the 1960s counterculture. Gibran is the third best-selling poet of all time, behind Shakespeare and Laozi .

 

 

దర్పం

 

 

సముద్రం ఒడ్డున ఒక ముసలాడు విచారంగా కనిపించాడు.

 

“ఎందుకంత విచారంగా ఉన్నావ్?” అని అడిగాను.

 

“ముప్పై ఏళ్ల క్రితం సంగతి. ఒక పడవ నడిపేవాడు నా కూతురిని తీసుకుని పారిపోయాడు. నాకు నా కూతురంటే ప్రాణం. నేను మండే గుండెలతో వాళ్లని తిట్టి, నానా శాపనార్థాలు పెట్టాను. నా కూతురుని పోగొట్టుకోవటం నాకు చాలా బాధ కలిగించింది. ” ఆన్నాడు ఆ ముసలాడు.

 

“అయితే? జరిగిపోయిందానికి ఎన్నాళ్లు బాధ పడతావ్?” అన్నాను.

 

“నా బాధ వాడితో నా కూతురు లేచిపోయినందుకు కాదు. నా శాపాలు తగిలి వాళ్ల పడవ సముద్రంలో మునిగిపోవటం వలన వాళ్లు చనిపోయినందుకు. కాటికి కాళ్లు చాపుకుని ఉన్నాను. వాళ్లని చంపిన పాపం నుంచి నన్ను కాపాడమని నేను దేవుణ్ణి వేడుకుంటున్నాను. ” ఆన్నాడు ఆ ముసలాడు.

 

ఆ ముసలాడు అన్న ఆ మాటల్లో నాకు దర్పం కనిపించింది. తన శాపాలకి ఎంత శక్తి ఉందో ఆ ముసలాడు నాకు చెబుతున్నట్లు అనిపించింది.

 

 

 

 

పాదాల గుర్తులు

 

 

నాకు ఒకసారి ఒక దేశదిమ్మరి కలిసాడు. వాడో పిచ్చోడు కాబట్టి నాతో మాటలు కలిపాడు.

 

నేనొక దేశదిమ్మరిని. నేను బంజారాలతో కలిసి దేశమంతా తిరుగుతాను. అయితే నేను నేల నుంచి వాళ్లకంటె డెబ్బై రెట్లు దూరంగా ఉంటాను. నా ఆలోచనలు చాలా ఎత్తున గొప్పగా ఉంటాయి. కాబట్టి వాళ్లకి నేను కనపడను, నా పాదాల గుర్తులే కనిపిస్తాయి.

 

నిజానికి నేను మనుష్యుల మధ్య కాక, వాళ్ల కంటె చాలా ఎత్తున నడుస్తాను. కాబట్టి వాళ్లకి మైదానాలలో నా పాదాల గుర్తులే కనిపిస్తాయి.

నా పాదాల గుర్తుల మీద వాళ్లు తరచుగా మాట్లాడుకునేది నాకు వినిపిస్తుంది.

 

“ఇవి మెమెథ్ (పూర్వకాలం ఏనుగు) పాద ముద్రలు. అనేక యుగాల క్రితం అవి ఈ ప్రాంతంలో సంచరించేవి.” అని ఒకడు అన్నాడు.

 

మరొకడు మరీ తెలివైనవాడు. “ కాదు కాదు ఇవి అంతరిక్షంలోని తారలు తెగి క్రిందపడటం చేత ఏర్పడిన గుర్తులు. అనేక యుగాల క్రితం నుంచి అవి ఈ ప్రాంతంలో ఇలాగే ఉన్నవి.” అని మరొకడు అన్నాడు.

 

“కాని నువ్వు నా స్నేహితుడివి కదా, వాళ్లు ఒక దేశదిమ్మరి పాదాల గుర్తులు కాపాడలేక పోతున్నారు ఇది నిజమే కదా?”అని అన్నాడు.

 

 

 

ఇద్దరు ఖైదీలు

 

 

మా నాన్న తోటలో ఇద్దరు ఖైదీలు ఉండేవారు.

 

తోటలోని ఒక పంజరం (బోను)లో ఒక భయంకరమైన సింహం మేకపిల్లలా ముడుచుకుని ఉండేది. ధాన్ని మా నాన్న దగ్గర పనిచేసే బానిస నినావా ఎడారి నుంచి తీసుకొచ్చాడు.

 

రెండవ పంజరంలో ధీనంగా కనిపించే ఒక గోరింక ఉండేది.

 

ప్రతి రోజూ ఉదయం కాగానే ఆ గోరింక సింహంతో అనేది, “శుభోదయ నమస్కారం నా ఖైదీ సోదరా!”

 

క్రొత్త సంతోషం

 

 

క్రిందటి రాత్రి నేను ఒక క్రొత్త సంతోషం కనిపెట్టాను. దాన్ని నేను ట్రయిల్ కోసం పెట్టాను. అప్పడే ఒక దేవత మరియు ఒక దయ్యం నా ఇంటి వైపు వేగంగా వచ్చాయి. అవి మా ఇంటి గుమ్మం దగ్గర ఒకరినొకరు కలిసి, నేను క్రొత్తగా కనుగొన్న ఆనందం గురించి పోట్లాడుకోవటం ప్రారంభించారు.

 

"ఇది అనుచితమైనది." అని ఒకరు గట్టిగా అరిచారు,

 

"లేదు, ఇది పూర్తిగా సముచితమైనది." అని మరొకరు ఇంకా గట్టిగా అరిచారు.

 

 

పెట్టుబడిదారుడు

 

 

నేను అనేక యాత్రలు చేస్తున్న సమయంలో ఒక దీవిలో ఒక వింత ప్రాణిని చూసాను. తల మనిషిదే కాని వీపు మాత్రం లోహం. అది నిరంతరం నేలని తినేస్తూ సముద్రాన్ని తాగేస్తూ ఉంది. నేను అక్కడికి వెళ్లి, “ నీకు కడుపునిండా తిండి దొరక లేదా? నీ ఆకలి ఎప్పుడూ తీరలేదా? నీ దాహం ఎన్నడూ తీరలేదా ? " అని ఆ ప్రాణిని అడిగాను.

 

“నాకు తృప్తిగానే ఉంది. ఇలా తిని తిని, తాగి తాగి నేను బాగా అలిసి పోయాను కూడా. నేను రేపు తినటానికి నేల. తాగటానికి ఈ సముద్రం నీరు మిగలవేమోనని నాకు భయంగా ఉంది. " అనినాకు ఆ ప్రాణి సమాధానం ఇచ్చింది.

 

 

పవిత్రనగరానికి దారి

 

 

పవిత్ర నగరానికి వెళ్తున్న ఒక తీర్థయాత్రికుడిని నేను కలిసాను. "ఈ దారి పవిత్ర నగరానికి వెళ్లేదేనా?" అని అడిగాను.

 

"నా వెనుకే రా. ఒక రాత్రి, ఒక పగలు నడిస్తే నువ్వు పవిత్ర నగరానికి వెళ్లవచ్చు." అని అన్నాడు.

 

నేను అతని వెనకనే నడవసాగాను. ఎన్నో పగళ్లు మరియు ఎన్నో రాత్రులు మేము నడిచాము. కాని పవిత్ర నగరం కనిపించలేదు.

 

నన్ను తప్పు దోవ పట్టించిన ఆ వ్యక్తి, అది కనిపించనందుకు నన్నే తప్పు పట్టి నా మీద కోపం చూపిస్తున్నాడు.

 

 

పశ్చాత్తాపం

 

 

ఒక అమావశ్య రాత్రి ఒక వ్యక్తి తన పక్కింటి రైతు పొలంలో చొరబడి ఒక పుచ్చకాయ దొంగిలించాడు. ఇంటికొచ్చి దానిని కోస్తే అది కాస్తా పచ్చికాయ అని తేలింది.

 

అతడికి చాలా ఆశ్చర్యం కలిగింది. అతడి అంతరాత్మ దుఖంతో నిండిపోయింది. అతని హృదయం పశ్చాత్తాపంతో నిండిపోయింది.

 

పుచ్చకాయ దొంగతనం అతన్ని పశ్చాత్తాపంతో కుమిలిపోయేలా చేసింది. ఈ పశ్చాత్తాపంలో అతడు మార్కెట్ నుంచి ఒక మంచి పుచ్చకాయ కొని, పక్కేంటి రైతుకి బహుమతిగా ఇచ్చాడు.

 

 

[The End]

 

Imprint

Text: Sunkara Bhaskara Rao
Images: Sunkara Bhaskara Rao
Editing: Sunkara Bhaskara Rao
Translation: Sunkara Bhaskara Rao
Publication Date: 07-18-2015

All Rights Reserved