Dating a Geek by Crimson Skye (ebook offline TXT) 📖

Nicholas. Iniisip palang nito ang kalalabasan kung magiging agent si Nicholas. Imagine na nakatuxedo ito habang hinahabol yong mga kriminal at drug pushers! Ang mas nakakatawa pa dun e yong tyan nito! Magmumukha itong butete sa lupa! Siguro dadami ang criminal sa lugar nila. At saka ano daw? Next life? Wow! Emotero talaga. Hindi magkamayaw sa pagtawa si Paige.

Seeing her reaction, Stephen twisted his lips, iniiwasan ring matawa. Mukhang nagkakaroon na siya ng vision kung ano ang iniisp ni Paige. Naawa naman sya kay Nicholas kaya sinuportahan nalang niya ang ambition nito. Clearing his throat he said, “Sino bang nagsabi sayo na kelangan mo pang maging agent para magkaroon ka ng XG series?” Napatignin sa kanya si Nicholas, salubong ang kilay. He smile and added, “I just think of those billionaires out there, tyak na meron na yong mga yon. Kahit ibang label o kahit hindi galing sa Intel pero iisa lang naman ang function at specs. That would not make a huge difference.” It was not exactly on his mind though.

Sumang-ayon naman si Nicholas. “Sabagay. Kaso hindi naman ako bilyonaryo e. Tsaka mas gusto ko yong galing sa Intel... mas astig!”

Tinapik naman ni Paige ang balikat nito para i-comfort si Nicholas. “Wag ka nang malungkot. Alam na naman namin yon.”

Comfort ba talaga ang binigay nya o pang-aasar? Paige contained her laughter and winked an eye at Stephen na agad namang nakaintindi sa kanya. Parang snatcher naman na inisnatch ni Nicholas yong apple sa kamay ni Paige sabay kagat dito. Paige grimaced, snatching back what was hers. Kaya yon, the two ended up in a childish brawl. Napangiti nalang si Stephen sa gilid, shaking his head. College na ‘tong mga ‘to pero high school pa rin ang drama kung magkulitan. He turned to his watch and back at the two who were still growling at each other. Mas mabuti pa sigurong maglakad-lakad muna sya. May time pa naman e. He went for the door to leave. Akma na niyang bubuksan ang pinto ng may marinig siyang tunog galing sa likuran niya. His reflexes took the action. Naibato pala ni Paige yong pinag-aagawan nilang apple kay Stephen. Napatigil naman si Nicholas, wide-eyed sa nangyari. Their eyes even turned wider nang makita nila kung paano nag-respond si Stephen sa unexpected "apple-shoot" na yon. Stephen had caught the apple with his hand in a swift backhand motion na hindi man lang tumitingin sa object! Napatingin ito sa kanila na parang normal lang ito sa kanya. Seeing their shocked faces, hinayaan na lang na mahulog ni Stephen yong apple on purpose para hindi isipin nung dalawa na may pagka-Bruce Lee siya o baka mapagkamalan pa ng mga itong kamag-anak nya si Bruce Lee. He smiled saka nagpalusot nang, “L-Luck? Sinuwerte lang..” He scratched his brow saka ngumiti nang pa-inosente. Pero hindi pa rin nakontento yong dalawa sa reason nya. As if they were still demanding for further explanation. Napilitan tuloy gumawa ng kwento itong si Stephen. “A-Ang totoo kasi… I took aikido class, pero matagal na ‘yon.”

 

Napatango naman yong dalawa. Paniwalang-paniwala sa sinabi nya. “Cool,” dagdag pa ng mga ito na nag-chorus pa. Stephen set a wry smile tsaka ginawa ang exit niya. “Alis muna ako. Magpapahangin lang. See you around.” He disappeared behind the door as it locks down. Tiyak na kung hindi pa sya aalis, makiki-chismis pa yong dalawa about sa past nya. Baka lalo lang syang sumabit pag nagkataon. Wala pa naman sya sa mood para gumawa ng mas bonggang made-up stories. In any case, it was not completely a lie at all. He, in fact took an aikido class in completion of his assessment and service evaluation drill para sa Intel. Pero two years na ang nakakalipas bago pa sya ma-admit sa Intelligence Bureau at mapabilang sa SCIU. Special Crime Investiation Unit ‘yon. Masyadong classified ang identity nila kaya konti lang ang nakakakilala sa kanila sa Intel. The fact na gumagamit pa sila ng mga codenames. Nakakatuwa kasi kahit fresh grad palang siya nakapasok na siya sa Unit. Puro kasi outstanding remarks ang nakuha niya nung nag-aaral pa siya Academy even on his trainings and he was grateful for it. In fact, isa siya sa mga batang myembro ng team but he was enlist as first class agent. Stephen set a smile then made his way into the sci-lab para na naman sa isang exploratory investigation. Saka nalang ulit siguro sila magtutuos nung janitor na yon. 

Chapter Seven

Palihim siyang pumasok sa loob ng lab nang walang nakakapansin sa kanya. Mga med students lang kasi ang may permission na makapasok sa building lalong lalo na sa lab. At ang pag-trespass niya is a clear example ng pag-violate sa orders. Di bale basta walang makaalam safe siya. Halos lahat ay nakaputi at may suot na mask. Obviously kasi nga lab yong pinasok nya. Dahil masyadong noticeable ang suot nya, kelangan nyang mag-disguise kaya naman dali-dali syang nagpunta sa storeroom para kumuha ng sariling lab coat. Yong suot nyang nerdy glass e wa epek sa lugar na yon. Hindi naman sya mukhang med student dun e. Para lang syang isang estudyante na walang alam kundi umupo sa computer na naligaw sa building na yon.

Pansin nyang nagkalat ang mga surveillance cam sa loob. One good reason for him to do it fast and with caution. Matagal na nyang ginagawa ang pag-breach sa mga restricted areas kaya naman mabilis rin syang nakarating sa storeroom ng walang kahirap-hirap. Binuksan niya ang pinto at agad na nagtago sa mga naka-stack na kahon sa may gilid ng kwarto. May tao pa pala sa loob. Base sa hawak-hawak nitong records sa kamay, walang duda nag-checheck ito ng mga stocks and paraphernalia. Fully air-conditioned ang kwarto, composed of ten rows of racks na naglalaman ng mga lab equipment at kung anu-ano pang mga bottled chemicals. Gusto man niyang inspeksyunin yon lahat, wala naman syang time para gawin yon. Sa dami ng stocks, may mga cabinets pa na naka-pinned nalang sa upper wall na halos sagad na sa ceiling. Anong science projects kaya ang ginagawa ng mga ito at halos mapuno na ng mga sari-saring bagay ang napakaluwang na kwarto na ‘to.

When everything was safe, agad siyang kumuha ng sariling lab coat saka naglagay ng mask galing sa isa sa mga cabinets sa gilid. Iniwan nalang niya yong backpack niya sa dati niyang pinagtaguan. Hassle pa kung dadalhin-dalhin nya yon. For the last touch of disguise, Stephen draw out his med student ID which, obviously a forge one pero wala namang makakapansin noon kung hindi titingnang mabuti. Siya mismo ang gumawa nun. Expert na kaya siya sa pamimeke. Pwede na nga siyang kasuhan ng falsification of classified documents e. Matagal na rin kasi niyang pinagplanuhan na pasukin itong lab. Inabot kaya siya ng five hours sa pagdedecide. Matagal na yon para sa kanya.

He hold his breath and went into the crowd. Busy ang lahat working with their own businesses kaya walang nakapansin sa kanya. These individuals spent most of their time conducting their own researches and experiments. Curious tuloy siya kung anong experiments yon. Stephen took the stairs and surveyed the whole place. Kahit na may elevator, mas pinili nya yong stairs. Bawat floor pala may kanya-kanyang research labs tsaka storerooms. Yong ibang floor reserved at walang gumagamit. Mga modern-day, heavy laboratory equipment lang ang nakalagay doon. Mukha namang pangkaraniwan at tipikal na lab lang ang makikita nya sa lugar na yon. He made his way back para maghanap ng perfect spot para mag-spy. Gusto lang nyang makiusyoso kung anong trip ng mga med students na ‘to. He magnified the lens and gazed as the students mixed, transfer and measured the chemical contents of their respective researches. Isang pamilyar na mukha ang nakaagaw ng kanyang atensyon. Christopher Gregory. Yong mayabang at epal na lalaki kanina. What is that guy doing in a place like this? He was not even a medical student. At nakikipag-usap pa ito sa isang med student na siguro e kilala nito. Seryoso pa ang mukha. They seemed to be conversing about some serious matters too. Stephen tapped something on his watch. The device on his ear emitted a red light then fade after a few sec. Sa mga pagkakataong ganito ginagamit ang XG watches ng Intel. And mostly, useful naman. Gusto nya sanang ipakita ito kay Nicholas pero hindi pwede. Ok na siguro kung hanggang picture lang muna ang nerd na ‘yon.

“Ready na ba ang lahat?” Boses ni Christopher. Sumang-ayon naman ang kausap nito and Christopher headed for the stairs na papunta sa kinatatayuan nya. Mukhang in good mood ito base sa mga ngiti sa mukha nito. Some med student girls halted, eyeing on the punk. May pag kindat pa ang mokong sa mga ito. Sinundan naman ng mga pigil na tilian.

“Si Christopher ba ‘yon? Ang cute naman nya!” Stephen heard them say. He set an insolent smile. Cute? Saang banda? Which part of that jerk was cute?  He tapped his watch for an off. Christopher went passed on him na bahagya pa ngang tumigil nang makita sya. Akala ni Stephen mapupuna nito ang fake nyang ID at makikilala sya behind those mask pero nagkibit-balikat lang ito saka nagpatuloy sa paglalakad. Stephen twisted his lips, following its trail in silence. At sa hindi inaasahang pagkakataon, napagitna pa sila sa mga med student na pababa rin ng hagdan. Lumayo ang gap sa pagitan nila ni Christopher hanggang sa mawala na ito sa paningin nya. Pag minamalas ka nga naman.

“Hanep naman o!” bulong niya nang hindi na niya ito maabutan. “Saan ba nagpunta ang isang yon?” He turned in all possible ways pero wala ni hibla ng buhok nito. Mas mabuti pang nilagyan na nya ng tracker yong mokong na yon nung may pagkakataon pa sya. Christopher might be useful. Narating na niya yong pinakadulo that leads him to a narrow doorway. Bubuksan na nya sana yong pinto nang may sumita sa kanya.

“Hoy! Ikaw!” Isa sa mga security personnel.

Patay. Naiisip niya pero hindi pa rin sya nagpahalata at kampante nya itong hinarap. Psh. Bahala na.

“Alam mo bang bawal pumasok dyan?” May napansin siyang malaking sign: AUTHORIZED PERSONNEL ONLY. Oo nga naman. May notice pala. Why does he never had the chance to read those? Napakamot siya sa ulo at dahan-dahang tumingin sa security.

“A-Ah. Oo nga. Hindi ko napansin yong notice Sir,” sabi niya at bahagyang inayos ang lapat ng salamin sa mata nya. Mabilis siyang umalis, iniiwasan ang eye contact at pagdududa nito. He shove his hands into his pocket. Hindi niya akalaing may makakapansin sa kanya. He should be careful on his act from now on.

Napakunot-noo ito nang may mapansin na kakaiba. Of course, Stephen looked unfamiliar. Malayo na sana siya nang bigla sya nitong tawagin at hingin pa ang ID nya. Unti-unti na syang pinagpawisan. Ano naman kayang gagawin nya kapag nabisto nito na peke sya? Kelangan nya itong malusutan in one way or the other.

He showed him his identification card and said, “Transferee ako. Allen Richards.”

Nakipagtitigan pa ito sa kanya nang ilang sandali habang iniinspeksyon ang ID nya. Siguro tinitingnan yong picture dun sa ID. Good for him, kasi napalitan na niya yon. Pangalan lang naman kelangan nya e. “Ganun ba? Mula ngayon, tandaan mo na bawal ang pumasok sa pintong yon. Authorized person lang ang pwede dun.”

Agad naman siyang tumango tanda ng pagsang-ayon dito. “Ok sir. So, sino lang ang