25th Hour by Micah Fruto (korean novels in english .txt) 📖

hindi nakukuha. Naisip ko na dapat lang naming gawin eh suportahan ang isa't isa kapag kailangan namin."

Tumigil na rin si Kay at medyo naluluha na siya. Gusto ko sana siyang yakapin pero hindi ko na lang ginawa dahil baka may makahalata na ako yung tinutukoy niya. Instead, pinasandal ko na lang siya sa balikat ko at alam na niya yung ibig sabihin nun.

Nagkuwento rin yung isang lalaki na hindi ko alam kung anong section tungkol din sa family niya. Panay yellow kasi yung nabubunot eh. Hindi nga maintindihan yung kwento niya kasi tawa siya ng tawa. Parang siya lang yung natutuwa sa kwento niya.

"--tapos nakita namin na may pula na siya sa ilong.." tumawa siya, "Kinabukasan dumating yung aso..." tawa na naman uli, "Nakita namin na may daga pala.." tawa siya ng tawa hanggang sa natapos siya.

Wala akong naintindihan sa kwento niya maliban sa keywoards: Mapulang ilong, aso at daga. Ang gulo! Oh well..

Bumunot naman si Carlo nun at nakuha niya eh color Blue. Kailangan niyang magkwento about sa friends niya.

"Nakilala ko yung kaibigan ko nung nagsuntukan kami nun sa tapat ng bahay nila dahil sa isang babae. Mga bata pa kami nun at may kapitbahay kami na mas matanda siguro sa amin ng mga limang taon. Dahil nga parehas kaming nasa tapat ng bahay nun at hinihintay namin siyang lumabas, nagkakaselosan na kaming dalawa. Sinabihan pa nga niya ako ng.. 'Girlfriend ko na yun!' at ako eh sinagot ko siya ng 'Asawa ko naman na!' pero walang gustong magpatalo sa amin kaya nauwi sa suntukan.." medyo natawa kami nun kasi away-bata yung kinukuwento niya, "Anyways, yun nga sa ganun kami nagkakilala. Nabigyan niya ako ng blackeye nun, at siya eh nagasgasan ko sa mukha. Ewan ko ba kung anong nangyari dahil parehas na lang kaming tumatawa nun at hindi na kami makasuntok. Hanggang ngayon, magkaibigan pa rin kami."

Tumingin si Carlo nun sa paanan niya at saka ko napansin na baliktad yung tsinelas niya. Siraulo din talaga itong si Carlo!

"High school na kami ngayon. Pero yung away-bata na yun siguro ngang madadala namin. Signal na nga siguro namin yun sa isa't isa para sabihing 'matauhan ka naman!'. Lately nagsuntukan kami uli." tumawa naman siya, "Pero hindi kami magkaaway. Way lang namin yun para matauhan ang isa't isa."

Nung matapos si Carlo nun eh pinasa na niya uli yung bowl para makabunot naman si Jasper. Eto na naman ang mahiwagang YELLOW at tungkol sa family naman niya yung ikukuwento niya. Kinabahan naman ako nun. Next na pala ako sa kanya at kapag yellow ang nabunot ko, kailangan ko na namang magsinungaling. Siguro nga dapat ibang kulay na lang mabunot ko.

"Sa totoo lang wala akong masyadong memory sa family ko. Lumaki kasi ako sa uncle ko sa isang malayong lugar..." tumingin siya sa direksiyon ko.

Nung una eh hindi ko pa alam kung bakit siya tumingin sa akin, yun pala eh naalala ko yung kinuwento niya kanina. Lumaki siya sa probinsiya at walang nakakaalam nun. Kaya pala napaka in-general ng lugar niya.

Nakayuko na naman si Jasper nun at halata mong nakikinig sa kanya lahat. Ewan ko ba kung bakit maraming interested sa number 1 prankster ng school. Siguro hindi lang sila sanay na nkikita siyang seryoso dahil madalas siyang pala-tawa sa school.

Tinuro niya yung puso niya gamit yung right index finger niya.

"My parents died when I was three. One day before ng birthday ko." tumango-tango siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon sa apoy na nasa harap niya. Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso niya, "May isa akong kapatid. He died when I was 7. Leukemia. An hour before kong na-receive yung award ko as first honor nung grade 1 ako. Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko." nag-iba yung pakiramdam ko nun, medyo nalulungkot na ako, "After that, I was considered an orphan. Kaya ako lumaki sa uncle ko. TIME. That's all I need to be happy." yun yung sinabi niya na hindi ko alam kung anong ibig sabihin niya, "At yun din ang madalas tinuturo sa akin ng uncle ko. 'Mahalaga ang oras, kaya dapat wala kang sinasayang', o kaya naman... 'Hindi mo na maibabalik yun, gustuhin mo man'. And he's right. He's always been. Siya na yung tumayong tatay ko nun at yung auntie ko ang naging nanay ko. Sama-sama kami kapag kumakain, kung may kailangan ako nandiyan sila. And now I'm here... nagkukuwento sa inyo. Utang ko sa kanila kaya ako nandito."

Pagkatapos niyang magkwento eh walang nagsalita kaagad. Lahat ng seniors pati yung speaker na babae eh hindi rin nakapagsalita. May nakita pa nga ako na mga babae na nangingilid yung luha, pero ako hindi ako umiyak. Hindi ko alam na ganun pala siya katapang... ganun na rin yung naranasan niya sa buhay.

Inabot niya sa akin yung bowl at ako naman na yung bubunot. Huminga ako ng malalim at wish ko na sana huwga naman sana tungkol sa family ko ang mabunot ko at ayoko nang mag-imbento ng sasabihin ko.

Sa sobrang tagal ko at kapapaikot ko nung binubunot ko, I ended up with a red.

"Red?!?" tinignan ko lang yung hawak ko.

"Special someone." niliwanag nung babae sa akin.

Alam ko naman na yun yung ibig sabihin nun. I just didn't think that I would... I would have this one.

Ang tagal kong nakatingin lang sa kanilang lahat. Hindi ko alam kung anong ikukuwento ko. Lahat sila nakatingin din pabalik sa akin at pakiramdam ko masyado na akong on the spot.

"Madalas kapag tinatanong ako kung sinong hinahanggan ko madalas kong sinasabi eh artista. Sinasabi rin nila sa akin na masyado daw akong corny dahil hindi pa rin ako umaamin sa mga kaibigan ko. Recently, may isang taong sobrang close sa akin na nagtanong kung mahal ko ba yung isang tao... saka ako napaisip.." ngumiti na lang din ako sa side ni Kay, "Mahal ko nga ba? Hindi ako sigurado sa sagot ko. Baka kasi kaibigan lang ang tingin ko sa kanya, parang kapatid... o sadyang natutuwa lang ako kapag nandiyan siya. Matagal akong nakiramdam, at ngayon ko lang sasagutin yung tanong ko..." huminga ako ng malalim, "At least may alam ako na isang bagay. Sa lahat ng ginawa ng tao na iyon para sa akin, alam ko na marami pa rin akong hindi alam sa kanya." tinignan ko si Jasper nun, "I love him enough that I'm willing to get to know him better." ngumiti ako nun at nakatingin na siya sa akin, "At gusto ko lang malaman niya na yung bridge eh binibigyan siya ng sapat na time para patunayan yung totoong siya..."

"You can have all the time you need Jasper..." ***29*** Ewan ko na kung anong pumasok sa isip ko at sinabi ko yun. Siguro nga nagulat ako, pero nandun na yun at marami na ring nakarinig. Bawiin ko man siguro wala nang maniniwala. Sabagay kung babawiin ko naman, sinong niloloko ko? Oh yeah... MYSELF.

Pinasa ko na rin yung bowl nun na may bunutan. Tinignan ko lang din si Jasper at tumingin din siya sa akin. Bago pa siya yumuko, umiling-iling pa siya habang nakangiti.

Yung pagkukuwento namin tungkol sa mga experiences namin eh tumagal ng tumagal hanggang sa lahat eh nakapag-kwento na. Binigyan kami ng snacks at pagkatapos nun eh isa-isa na kaming pinaakyat para matulog dahil maaga pa daw kaming gigising bukas.

Sabay na kaming umakyat ni Kay nun. Nakatingin siya sa akin na para bang may nagawa akong malaking kasalanan sa kanya.

"You cracked up!! Alam mo yun?!?" akala ko naman galit, bruhang 'to ginulat pa ako! "Nabasag?!? Gets mo?"

"Anong ibig mong sabihin?"

"O sige gusto mo paalala ko," nag-isip naman siya, then nagmaliit na boses, " 'You can have all the time you need.. JASPER' parang ganun.. naalala mo na?"

"Yun ba?!? Tingin mo ba mali yung ginawa ko?" naguguluhan na talaga ako.

"ABSOLUTELY-!!!" sabi ni Kay sa akin.

"Ganun?" dapat pala hindi ko na ginawa.

"-NOT. Ano ka ba girl, ang taray nung ginawa mo no! Tara nga dito!" tapos niyakap niya ako na sobrang higpit at ginulo yung buhok ko. "Kailangan bukas ayusin mo yang kilos mo. May nanliligaw pala sa iyo hindi mo sinasabi sa akin!"

Natawa na lang ako sa kanya. Pagkatapos niyang yumakap sa akin eh tinignan lang namin ang isa't isa.

"Anong plano mo? Sasabihin mo sa kanya na... ikaw eh you-know-what?!"

Sumandal ako nun sa dingding at naguluhan din ako.

"Oo." yun ang una kong sinagot, "Pero hindi muna ngayon. Siguro naman malalaman ko kung kailan ang tamang oras para doon 'di ba?"

***

Umagang-umaga pa lang eh nagising ako nung may narinig ako na may kumakatok sa pintuan namin. Kahit na alam kong puyat na puyat pa ako at medyo pumipikit-pikit pa yung dalawang mata ko eh tumayo pa rin ako. Tinignan ko yung tatlo pang kasama ko doon sa loob ng room. Katabi ko kasi si Kay sa kama at hindi man lang nagising doon sa katok. Yakap-yakap pa niya yung unan na parang ang sarap-sarap ng tulog. Yung dalawang classmate din namin na nasa kabilang kama eh mga tulog mantika rin. Magkapatong pa yung dalawang paa niya at nahulog na yung mga unan nila. Hay naku.. hindi naman halata na malikot sila matulog no?!?

Kinamot ko pa yung ulo ko nun bago ko binuksan yung pintuan. Nasilaw naman ako nung may maliwanag na ilaw na tinapat sa akin at hindi ko malaman kung sino yung nakatayo doon. Saka lang niya inalis yung nasa harap ko, flashlight pala. Sa labas eh madilim pa.

"Girls, gising na." yung isa lang pala sa mga teachers.

Tinignan ko yung wall clock na nakasabit doon sa pinakadulo ng room.

"Mam, it's only 4:30." grabe naman ito ang agang manggising.

"Exactly, 4:30 na kaya bumangon na kayo."

Ang dilim pa talaga sa labas kaya pala nagfla-flashlight siya. Ako naman eh nakipagtalo pa doon sa teacher.

"Yung araw nga po hindi pa bumabangon bakit kami babangon---" hindi ko natapos yung sasabihin ko kasi bigla niyang nilaksan yung boses niya.

"7:00 ANG CALLTIME KAYA TUMAYO NA KAYONG APAT DIYAN AT MALIGO NA KAYO!!!"

Nagising bigla-bigla yung diwa ko. Grabe naman yun. Napasaludo tuloy ako na parang member ng army.

"Mam yes mam!"

Ginising ko na yung tatlong kasama ko at binato pa ako ng unang para paalisin ako. Pero syempre dahil hindi ko naman sila tinigilan kaya hinila ko pa yung paa ni Kay. Tumayo rin naman siya.

"Ano ba naman yan Riel ang aga-aga pa!"

Dahil nga ang bagal-bagal pa nilang kumilos nun eh nauna na akong bumaba sa kanila. Nakita ko na may mga gising na rin pero hindi pa ganun karami at halata mong tulog pa yung karamihan. Grabe talaga yung calltime. Anong oras na nila kami pinatulog kagabi tapos ngayon 4:30 dapat gising ka na?!?

Ayoko na mag-take ng chances ko maya-maya dahil marami nang maliligo sa bathroom kaya kinuha ko na yung mga gamit ko para makaligo na rin at makapag-bihis. May mga ilaw naman doon sa binababaan ko kaya ok lang na maglakad ako mag-isa.

Syempre, naligo na ako doon sa girl's bathroom. Ang lamig nga ng tubig kaya ang tagal-tagal kong nakaligo. Hinahanap ko kung may hot water man lang, wala talaga eh. Minsan namimiss ko rin yung bathroom sa bahay namin nila Daddy. Gustuhin ko ng certain temperature para sa tubig, nandun na yun. Pero ayos na rin ito.

Nung matapos akong maligo eh naririnig ko na may mga nag-iingay na sa labas at mukhang marami nang gising. May mga nagbukas na rin ng shower at mga nagsimula na ring naligo. Buti na lang ako eh tapos na at hindi ko na kailangang makipagsiksikan sa kanila.

Naka-denim shorts lang ako nun na above the knee pero hindi naman sobrang ikli. May anklet lang ako at flipflops, ayos na. May sunglasses din ako na nilagay ko sa ulo ko. Nakababy-blue naman ako na blouse.

Ang daming nagkalat na Seniors nun. Nakita na rin ako nila Kay dahil napansin nila na tapos na ako. Naglalakad pa lang ako doon sa gilid ng pool nung may narinig naman ako na nagsalita sa likod ko.

"I love your outfit Riel.." tapos narinig kong tumawa siya.

Teka, tumawa? Does that mean... ang pangit ng outfit ko? Iniinsulto niya ko? Ganun ba yun?

"Ok fine kung pangit yung outfit