NOVELOJ by Aniruddha Banhatti (if you give a mouse a cookie read aloud txt) 📖

/> -( Chakko , post iom pensado ) Ne , mi ne pensas ke tio estas prava, ankau.
-Kio estis la kauzo por la shangho , do ?
-Unue , mi akceptas ke mi neniam multe pensis pri ghi. Sed shajnas al mi ke la duona , la nekompleta oferas ion , kion la tuta , au kiu shajnas tuta , ne oferas.
-Chu vi povas ekspliki ghin iomete ?
-( S-ro Chakko suprenjhetas siajn manojn )
-Ne gravas. Bonvolu adi vian rakonton.
-Chio kion mi scias estas ke mi malkontentighis plie kaj plu plie.Mi pasis la tempon pautante , volvita en braksegho. Poste, unutage, mi levighis kaj iris eksteren. Mi iris lau strateto de forghistoj kaj achetis hakilon. Mi kashis ghin sub mia lito. Tiunokte , kiam Lakshmi dormis , mi prenis la hakilon kaj en la malmulta lumo de noktlampo , mi celumis al shia umbiliko , kaj per kvar au kvin frapoj , tranchis shin precize en du partoj.
-(Intervjuisto malfermas bushon , sed ne parolas )
Kaj poste ?
-Poste ? Poste estis la kutimaj aferoj. La policanoj kaj chio.
-Vi konfesis pri la krimo , chu ne ?
-Kion alian mi povis fari ? Mi supozis ke oni pendumos min. sed alitage , mia juristo venis vidi min kaj diris ke la psikiatro atestis ke mi estis mense malkapabla , kaj la mortkondamno estas retenita. Mi restos chi tie ghis ke la psikiatro diras ke mi estas freneza. Mi pensis , fajne , bone por mi. Se tiu stultulo pensas ke mi estas freneza , kaj se ghi savos min de masnodo de pendumisto , kial mi plendu ?
-( Intervjuisto , rigardante sian horloghon ) S-ro Chakko , estas multaj aliaj aferoj , pri kiuj mi volis demandi , sed ne restas multe da tempo nun. Mi demandu lastan demandon : chu vi volas diri ion al niaj leghantaro ?
-( Chakko perdita pensante )
-( Intervjuisto vidas la kontroliston staranta apud la pordo ) Bedauras ke mi devas iri nun. Bonan shancon , adiau S-ro Chakko. ( Chakko restas silenta.)


ANUKUL
Bengala : Satyaghit Roy
Esperanto: Shjamalkumar Paul.

-Chu ghi havas nomon ? Demandis Nikunghababu.
-Certe ghi havas.
-Kion mi vokus ghin ?
-Anukul.
Oni malfermis butikon che Chouringo ( Kalkato ) por vendi roboton antau ses monatoj. Ekde longa tempo Nikunghababu deziris havi mekanikan serviston , tiutempe li bone profitis de sia komerco kaj tial hodiau li venis che tiu chi butiko por akiri iun.
Nikunghababu regardis al la roboto kaj sciis ke chi tui estas " Andreodo " kiu malgrau esti mekanika aspektas kiel ordinara homo , ne estis tiom diferenco en korpo. Belaspekta junulo de dudek du au dudek tri jaroj .
-Kiajn laborojn ghi faros ? ,demandis Nikunghababu. La vendisto sidanta kontrau la tablo bruliginte cigaredon respondis ,
-La laborojn iu faktoto kutime faras ghi povas fari tion . Nur ghi ne scias kiel kuiri. Alie , purigi chambron , aranghi liton , lavi vestojn , servi teon , fermi au malfermi pordojn au fenestrojn , chiujn laborojn ghi povas fari. Sed estas kondicho ke ghi faros chiajn laboron nur inter la domo. Bonvolu ne sendi ghin al la bazaro au ne sendi ghin por acheti betelon au cigaredon. Ankau estas kondicho ke ne uzu malhonorigan vorton al ghi. Char ghi ne toleras vortachon.
-Chu gia kutima konduto estas bona ?
-Tre bona. Nur se vi batos gin tio kauzos maltrankvilecon al ghi. Nia roboto tute ne toleras tian konduton.
-Probable tio ne okazos ; sed , se oni manfrapas ghin , tiam kio okazos ?
-Ghi certe venghigos !
-Kia maniere ?
-Ghi povas ataki per alta volta elektrika shoko per ghia antaua fingro de dekstra mano.
-Chu tio kauzos morton ?
-Eble. Alia afero estas ke oni ne povas puni ghin lauleghe por mortigi iun ajn char vi povas puni nur vivantan homon sed ne iun mekanikan homo. Malgrau chio ni certigas vin ke tia incidento ne okazis ghis nun.
-Chu ghi dormas nokte ?
-Ne . Robotoj ne dormas.
-Do, Kion ghi faras dum tiu longa tempo ?
-Sidas silente. Robotoj ne mankas paciencon.
-Chu ghi havas ian ajn ajhon kiel menson.
-La robotoj povas kompreni multajn aferojn kion ordinaraj homoj ne povas . Ne chiuj robotoj posedas saman inteligentecon, tian econ ia foje montras iu ajn roboto.
Nikunghababu turnis al la roboto kaj demandis ,
-Anukul , chu vi laboros che mia hejmo ?
-Jes!, tute en homa tono respondis Anukul , vestita en blua stria chemizo kaj nigra kalsono ,haroj kombita maldekstre, hela vizaghkoloro, blankaj puraj dentoj, aspektis kiel chiam ghi estas ridetanta.
Vidinte ghin oni povis fidi al ghi.
-Do ni iru!
Pagante chekon al la butikisto, Nikunghababu kunprenis la roboton kaj ekveturis al sia domo che "salt lake" (kalkato) per propra "Maruti" automobilo .
Li ne edzighis, sed havis kelkajn amikojn. Chiu vespere ili arighis che la domo por ludi ludkarton. Nikunghababu antaue informis ilin pri sia akironta mekanika servisto. Li ankau enketis al la domoj kie mekanikaj servistoj laboris antaue. S-roj Mansukhani, Girigha Bos, Pankagh Dattaroj, Chabaria ktp. famaj respektitaj homoj esprimis ke ili chiuj estas kontentaj pri la mekanika servisto kaj ghi neniam ghenas. S-ro Mansukhani diris ,
-Mia servisto Ghibanlal tuj kompletas laboron kiam mi ordonas. Mi ankau pensas ke ghi ne estas nur mekanika sed ankau posedas cerbon!
Post semajno ankau Nikunghababu havis saman opinion. Anukul klare komprenis chion ordon kaj sen erare kompletis la laboron. Kiam ghia mastro ordenis Varman akvon por sinbani ghi kune kun ankau metis tie sapon, bantukon kaj la veston kiun Nikunghababu surmetos post sinbano kaj ankau la pantoflon. Ghi shajnis tial ghentila homo ke oni ne pensis voki ghin per ia senhonora vorto.
Amikoj de Nikunghababu unue ne kutimis facile al la mekanika servisto. Precize S-ro Binoj Prakash en sia hejmo kutime uzis senhonoran vorton al la servisto kaj tia maniere iam li vokis Anukul, ghin. Tuj serioze Anukul respondis ,
-Se vi vokas min per senhonora vorto mi ankau uzos saman vorton al vi!
Post tiam Binojbabu neniam uzis senhonoran vorton al Anukul.
Iom post iom Nikunghababu kaj Anukul farighis bonan rilaton. La mastro ofte miris ke certe sia mekanika servisto posedas ian cerbon. Char la robotvendisto s-ro Bhoumik diris ke kelkaj el liaj venditaj robotoj posedas ian cerbon. Nikunghababu pensis ke certe Anukul estas de tiu speco. Sed li tute ne kredis pri la sendorma afero de roboto. Chu estas tio kredebla ke kiam la roboto laboras dum la tuta tago kiel homa servisto chu ghi povas sidi dum la tuta nokto ne dormanta? Por kontroli la aferon iu nokte Nikunghababu silente shtelrigardis al la servista chambro, Anukul tuj demandis,
-Via Moshto! Chu vi bezonas ion ajn?
Honte Nikunghababu kapneis kaj tuj foriris.
Kiam Nikunghababu diskutis kun Anukul pri diversaj temoj kiel kino, teatro, romano, literaturo, ghi respondis korekte. Vere la mastro trovis ke sia servisto scias pli multe pri la diversaj temoj ol si mem. Li miris pri la fabrikisto de tiu roboto. Kiom scion oni enmetis en ghi.
Sed bona tempo ne dauras longe.
Post jaro Nikunghababu subite komencis malprofiti en sia komerco pro sia malvigleco. Lumono por Anukul kostis du mil rupiojn po monate kaj se oni malplenumas la kondichon la robotvendisto tuj reprenos ghin de la luanto.
Intertempe onklo de Nikunghababu S-ro. Nibaran Banerghi venis de Chondonnagoro dezirante loghi kelkajn tagojn kun lia nevo.
Patro de Nikunghababu mortis jam de longe kaj tiu onklo ofte vizitis nevon. La oldulo shparis multe da mono el sia profesio de juristo sed li vivis simple kiel ordinara homo, fakte oni nomis lin kiel avarulo.
Nikunghababu unue informis al la onklo ke li akiris iun mekanikan serviston de la robotvendisto che Kalkato. La onklo volis scii pri la kasto de la servisto char li ne manghis manghajhon kuirita de malalta klasa persono kiu estis senkastulo.
Nikunghababu certigis onklon ke tio ne estos problemo char Baikunta la olda kuiristo perparis la manghajhon. Sed pensante iom li avertis onklon ke neniam uzu senhonoran vorton por voki la serviston char tion ghi ne toleros.
-Servisto ne toleras senhonoran vorton?
-Ne tute ne.
-Do, mi devas paroli lau ghia placho?
-Ne nur vi , chiuj devas paroli tia maniere. Sed , vi ne trovos ech iometan eraron en ghia laboro.
- Alvoku vian serviston , mi devas prezenti min al ghi.
Audinte voko de Nikunghababu Anukul aperis che la pordo.
-Anukul , vidu , li estas mia onklo kaj li loghos kun ni chi tie por kelkaj tagoj , diris la mastro al la servisto.
- Tio estas bona.
-Ho ! Estas mirinda , ke tiu mekanika servisto klare parolas Bengale.
-Anukul aranghu varman akvon che banejo. Mi deziras sinbani nun. Mi sinbanas du foje chiutage, matene kaj nokte.
-Mi aranghas, kviete respondis Anukul kaj malaperis.Nuntempe Nikunghababu pasis tra maltrankvila periodo en sia komerco. Li mankis sufichan monon kaj ne sciis ke dum kiom da tagoj onklo restos che sia hejmo kaj ankau ekaperis alia problemo ke sia onklo ofte plendis al li pri Anukul.
-Mi havas problemon kun via servisto, diris iu tage onklon al nevo.
-Kio okazis onklo?, tuj Nikunghababu volis scii.
-Antau kelkaj tagoj matene mi deklamis laute himnojn el sankta libro "Gita". Subite la servisto korektis min ke mi erare deklamas. Mi kolerighis kaj pensis ke mi batu ghin sed iel regis min.
-Ne ne onklo, neniam faru tion. Char tiu agado estos dangera por vi. Estos bone se vi ne deklamos de "Gita", au estos plej bona se vi restos silente.
Nibaranbabu kolere ekmurmuris. Intertempe, Nikunghababu akre suferis pro manko de mono char sia komerco ne funkciis bone. Iu tage li klarigis al Anukul ke eble li ne povos plue pagi du mil rupiojn po monate por ghi al la vendisto.
-Anukul, mia komerco ne funkcias bone.
-Tion mi scias.
-Tio ne gravas, la grava afero estas ke mi ne scias ke por kiom da tagoj mi povos reteni vin . Alia afero estas ke mi amas vin kaj ne volas redoni vin al la butiko.
-Permesu min pensi pri la rebonigo.
-Pri kio?
-Pri rebonigo de via komerco.
-Sed pensante chu vi povos fari ion? Char komerco ne estas via temo.
-Malgrau tio, mi pensos pri iu ajn vojon.
-Pensu ghusta maniere, sed mi volas informi vin antaue ke mi ne povos plue daurigi pagi vian lumonon.
-Lau via placho.
Du monatoj jam pasis. Hodiau estis la lasta dimancho de junio. Nikunghababu kalkulis ke eble li povos pagi lumonon por Anukul nur por venonta du monatoj. Post tiam li devos serchi por iu homa servisto. Vere ,li jamsekrete komencis serchi tiun.
Ekde matene forte pluvadis pro kio li estis arestita en lia domo kaj ne povis iri eksteren.
Legante tagjhurnalon li volis havi tason de teo.Tiu cele li deziris voki Anukul kaj tuj Anukul mem aperis tie.
-Kio okazas Anukul?
-Okazas iun akcidenton.
-Kian akcidenton?
-Nibaranbabu kantis Tagoran kanton de pluvsezono kaj li eraris. Tiam mi estis balaanta la chambron kaj korektis lin. Li tre kolere manfrapis min kaj reciproke mi ankau venghis al li.
-Venghis ?
-Jes sinjoro. Mi shokigis lin che lia umbiliko per altvolta elektrika shoko.
-Kion vi diras?
-Li jam mortis. Sed alia afero okazis ke tiu momente ekfulmis forte.
-Tion mi audis.
-Do la reala kauzo de morto nur vi scias ,ne diru al aliulon.
-Sed!
-Ne pensu Sinjoro, la incidento alportos al vi