NOVELOJ by Aniruddha Banhatti (if you give a mouse a cookie read aloud txt) 📖

en Marathi lingvo de nomo " Banhatti ". Sed mi ne inkluzivighas en tiu klaso. Sed nuntempe , la nombro de Marathi autoroj tiam altighis , ke la nomo "Banhatti " ofte ne kauzas komprenon. Ekzemple la telefono sonighas. Mi iras apud ghi kaj parolas , " Haluu , Haluuuuu " kiel la servisto en malferma sceno de Marathi dramao kaj anoncas ke , Banhatti parolas , kaj la aliulo al la alia pinto de linio diras , surprize ,
" Kion vi diris ? "
" Mi Banhatti parolas. "
" Kiu parolas ? Margatthi ? "
" Ne , ne ! Banhatti , la autoro "
Sed estas ne utila.
Foje , la ludo adas per Saraswati , Budhbatti , ktp , kaj fine ,
" Jes , jes. Nun mi komprenas. Banhatti chu ne ? Estu , estu.Sed kial vi telefonis ? "
“Mi ne telefonis , vi telefonis ," mi memorigas lin kaj remetas la ricevilon. Sur la muro , nia moshto skribas la nombron 17503 de malkorekta numero, kaj turnas sin al alia afero. Kompti la malkorektajn numerojn nia moshto nuntempe havas chi tiun hobion por via informo , kara legantaro !
Vi memoru unu aferon do , Marathi legantoj , kiam oni faros elfoson dum la jaro 3000 , la arkeologo traovos " Gopal Banhatti", lin , unue , kaj poste trovos la gravajn "Banhatti" ; ilin. Char la malpeza , malgrava literaturo restos en la malprofundaj stratumoj kaj la grava peza literaturo sinkos en la profundaj tavoloj. Kaj la arkeologo trovos mian literaturon unue , en la jaro 3000 , kaj poste, en 4000 , trovos la gravajn pezajn , Banhatti aron !
Nun leginte ghis nun , kara leganto, vi povas decidi chu mi meritas servi kiel kelnero dum kunvespermangho de autararo au ne ! Sed , se vi volas kulpigi iun por torturi vin, kara leganto ne kulpigi min , kulpigi la heredon, au la situacion. Pri gravaj autoroj ofte oni demandas chu la situacion modlis lin , au li modlis la situacion ? La kritikistoj tre amas debati pri chi tiu temo. Mi memoras en mia M.A. ekzameno , estis demando , " Chu Shekspiro estis au sin farita autoro , au farita de la situacio ? Rezoni per ekzemploj. "
Nia moshto skribis ,
"La situacio faris paperon , plumon kaj inkon , kaj la gepatroj de Shekspiro faris Shekspiron. " Mi skribis la respondon je kvar paghoj. Kaj mi sukcesis en la dua grado !
Do komenci la temon , ---- Ne , mi skribos la antauparolon iomete pli longe. Mi decidis skribi humuran artikolon , sed nun mi ne trovas bonan temon por ghi. Vi diros , prenu la oftan temon ! Virinoj , au , speciale , edzino ! La temo de virinoj au edzinoj estas sendanghera tiel pensas la virautoroj. Char edzino estos en la kuirejo , kaj aliaj legantinoj , kiam ili vidos ke estas humura artikolo , turnos la paghon senlege !
Kiel chiuj autobiografiisto , mia infaneco pasighis kiam mi revis pri esti trajnestro ! Nia domo estis apud la statcidomo , kaj antauen flugis nigraj kaj arghentaj fervojoj. Chiutage mi vidis la trajnon, la vojaghantojn sinkashante malantaue de fenestroj , sed la trajnisto? Li staris en la pordo de lokomotivo kaj li tiris sole la grandan trajnon ! Do, mallonge, kiel chiu autobiografiisto, revante pri esti trajnisto, mi kreskis kaj poste ighis profesoro kaj autoreto. Autoreto tre malfacile trovas eldonisteton.Multaj famaj autoroj rakontas pri iliaj malfacilecoj. Ekzemple, Mulk Raj Anand, por lia romano “La senkastulo". Oni rifuzis ghin 19 foje! Tiam li preskau sinmortigis, kiam li trovis eldonisto kaj la katastrofo ne okazis. Eble, la gravaj autoroj rakontas tiel por ke autoretoj kiel ni ne malkuraghighu!
Kiam mi komencas skribi, la unua afero kiu ghenas min estas la titolo!Unue la titolo au unue la artikolo?.La problemo, mi pensas estas egale antikva kiel la problemo-- unue la ovo, au unue la kokino? Kiel belajn titolojn kelkaj famaj autoroj faras! Purvarang (orientkoloroj), Apurvai (okcidenteco) ktp. Ankau mi pendas sur la pendilo multajn titolojn. Iam , mi planas preni ilin unu post la alia, glui korpon de artikolo al chiu kaj sendi al redaktistoj. Nur, la problemo restas-- kiam?
Kutimas demandi al famaj autoroj demandojn kiel "Kian matenmaghon chu vi shatas? " " Kiu tenas viajn krurojn kiam vi faras la joga pozo de sube- kapo-supre-kruroj?" "Sur kiu vi elspezas vian koleron kiam vi ne trovas la shnuron por ligi vian pijhamon?"
Se oni demandos al ili chu ili faras titolon unue, au artikolon unue , estus bone por gvidi autoreton kiel ni! Mi pensas ke troe produktivaj autoroj eble havas du ujojn. Unu de titoloj, alia de artikoloj En la sezono de specialaj Divali-Festival-numeroj, ili elprenas titolon ,el la unua, artikolon au rakonton el la dua, gluas ilin kune , kaj elsendas.
Nun mi vidas ke mi jam ighis autoreto , kiam la kara legantaro havos tre malbonshancon , mi ighos autorego!


NARAHARI DAS
Folkloro : U.K.Roychoudhary
Esperanto: Shjamalkumar Paul


Estis malgranda truo en la bordero de ghangalo apud la granda monto. Tie loghis la kaprido kun siaj familianoj. Lia patrino fojfoje avertis lin, "ne iru mia kara ekster la truo, alie la tigro au leono au urso kaptos vin kaj manghos ! " Audinte tion la kaprido tre timighis kaj restis en la truo. Post kelkaj tagoj kiam li iom grandighis li akiris kuraghon . Kaj iam kiam lia patrino iris for , li eliris el la truo.
Apud la truo granda bovo manghadis herbon. La kaprido antau ne vidis tiom grandkorpan animalon. Sed rimarkinte la kornoj li takis ke tiu animalo ankau estas kapro, eble ghi manghis multe bonan herbon rezulte ghi grandkorpighis . li alproksimighis al la animalo kaj demandis ,"Sinjoro, kion vi manghas ? " La bovo kviete respondis , "Mi manghas herbon ". La kaprido tiam diris ,"Mia patrino ankau manghas herbon , sed shi ne havas tiom grandan korpon kiel vi ! " Bovo komentis ,"Mi manghas bonan herbon pli multe ol via patrino . "Kaprido foje demandis," kie kreskas tia bona herbo ?" Bovo malvolonte respondis , "En tiu
arbaro." Kaprido ege petis , "Bonvolu alkonduki min Sinjoro al tiu loko."
La bovo alkondukis la kapridon al la densa ghangalo. Estis tie multe da bona herbo. La kaprido satmanghis herbon ghis lia stomako tute plenighis . Fine lia stomako farighis tiom peza, ke li ne eblis movi ech pashon. Vespere la bovo diris al li ," Do ni iru al nia hejmo. "Sed la kaprido tute maleeblis movi kaj diris , "Amiko vi iru , mi iros morgau matene."
La bovo foriris . La kaprido trovinte truon shirmighis tie . Tiu loko estis la loghejo de shakalo, kiu iris al la domo de sia onklo, tigro. Meznokte la shakalo revenis kaj mire trovis ke iu ajn besto eniris en sia propra truo. La kaprido havis nigran koloron, do la shakalo ne eblis vidi lin klare en la densa tenebro. Li taksis ke certe iu ajn fantomo okupas sian loghejon kaj timeme demandis , " Kiu estas en la truo.
La kaprido estis tre inteligenta, li respondis , "Mi estas Narahari Das la onklo de leono, manghas kvindek tigrojn chiu mantene!
Audinte tion la shakalo tuj forkuris kaj atingis la loghejon de sia onklo la tigro.vidinte lin la tigro mire demandis , "Kio okazas nevo, jhus vi forlasis kaj tuj revenas haste? " kun rapida spirego shakalo informis,
" Estas domage ,onklo, iu Narahari das okupis mian truon kaj diris ke li manghas kvindek tigrojn chiu matene ! " Kun granda mugho la tigro kolere diris , "Mi ne toleros tian audacecon, nevo, ni devas iri tie kaj mi vidos kiu estas tiu besto kiu manghas dekkvin tigrojn chiu matene!" Shakalo timeme petis "Onkalo mi ne iros tie refoje , se li atakos nin vi facile foriros kun grandaj saltoj , sed mi ne eblos salti tiel rapide kaj la bestacho facile ekkaptos min ! " La tigro certighis ke tio ne okazas . Tiam la shakalo petis , " Bonvolu ligi mian voston kun via vosto tiel ke vi ne povas forlasi min ! " Lau la peto la tigro ferme ligis ambauajn vostojn kaj ekiris al la truo de shakalo.
Vidinte la du venantajn bestojn la kaprido laute reprochis al la shakalo :
" He la stultulo! Por dek tigroj mi pagis monon kaj vi revenas kun vost - ligante nur unu tigron ! "
Auskultante tion la tigro tre timighis kaj pensis ke certe la shakalo venigis min por oferi al la nekonata terura besto ! Tiel li ekkuris grandsaltante kun la shakalo ligita al vosto. La kompatinda shakalo estis vundita kaj batita kontrau la arboj kaj dornoplenaj arbustoj. Li kriis kaj ploris en severa doloro kaj petis , " Onklo, vidu la vojon , vidu la vojon ! " sed la tima tigro pensis ke certe tiu danghera besto chasas ilin , li rapidegis salton kaj shtopis nur fru matene , tra la tutan nokton li kuris kaj kuris.
Matene la kaprido revenis al sia propra leghejo che la ghangala bordero.
La kompatinda vundinta shakalo tre kolerighis je lia onklo tigro pro tia tima konduto.


IOMETA LUMO
Tamil : K.P.Raghgopalan
Esperanto : S-ino Manghu Banhatti


Ho Dio! Foje mi pensas ke shia sufero finighis. Foje mi pensas ke sciinte mi lasis shin en la busho de morto.
Kion mi povis fari por shi? Shi ne donis shancon al mi por fari ion.
Hierau mi iris tie, kaj mi audis ke shi mortis pro kora mlasano.
Kora malsano?
Kiu scias kiaj sekretaj aferoj estis en shia koro kiuj malsanigis ghin.La aferojn kiujn shi diris al mi donis al mia koro tian doloron kiun neniam foriros.
Jes. Tial shi ne tute diris kaj haltis. Nun shi foriris.
Lastjare, mi luprenis eksteran chambron de domo en Chennai. En la ea domo, loghis familio de du personoj. Lau ili, ili estis geedzoj. Edzo laboris en banko. Tuta tage li estis for. Ankau nokte, li nur manghis, foriris kaj revenis je la dua horo.
Resti sole en tiu domo ghenis min. Mi estas autoro kaj krom iom promeno matene kaj vespere, mi chiam hejme estis.
Antau ke mi parolus ion, iutage, la edzo diris, " Sinjoro, ne maltrankvilighu char vi estas sole chi tie kun mia edzino. Mi ne estas suspektema persono. Vi chiam estas okupita en via propra laboro. Oni povas facile diri pri la konduto de homoj. Mi povas senghene esti for nokte, char persono kiel vi loghas hejme."
La virinon - Savitri - mi neniam vidis. Mi ne povas altigi la kapon kaj rekte vidi iun virinon. Tial, malgrau kelkaj tagoj de restado, mi nur konis shian vochon.
La nomo de edzo estis Gopal Ajjar. Antau ke li iris por labori, mi iris al la korto kaj faris bushlavon kaj banon ktp. Post tio, mi ne iris tiu flanken. Kiam li foriris, shi fermis la pordon. Savitri neniam parolis kun iu. Shi neniam venis ekstere.
Tiel, semajno pasighis. Mi duone sciis en dormo ke li venis chirkau dua horo, frapis la pordon, shi malfermis kaj ili eniris kaj shlosis la enan pordon. Unu tage, kiam li frapis, shi dormis tre peze. Multfoje li frapis. Mi malfermis la pordon. "Ho! Vi devis malfermi la pordon ? Pardonu min!" li diris, kaj iris enen. Mi revenis al mia chambro, fermis la pordon kaj dormis.
Kiu scias kion li diris al shi. Sed poste, li piedbatis shin kaj tuj shi sidis. Shi mallaute estis diranta, "Mi havis kapdoloron, tial mi ne sciis ke vi revenis kaj frapis longatempe. Ne sciante, mi peze dormis-----".
"Ho! Ne sciante vi faris tion! Chu ne?" li diris kaj