25th Hour by Micah Fruto (korean novels in english .txt) 📖

Dad, I'm kinda' busy."

"Teka lang anak, bakit ba nagmamadali ka masyado?" sus nakahalata rin pala, "Oo nga pala, nakabili na nga pala ako ng 20" flat screen TV para mailagay niyo sa room niyo. Ayos ba yun.."

"You WHAT?!?" bakit naman siya bumili nun? "I.. I mean.. cool."

"O sige pala anak, kinumusta lang kita. Sabihin mo lang kung gusto mo nang bumalik.. ayos lang sa amin. Sige anak.. Bye."

"Bye Dad. I love you po." tapos sinara ko na yung flip phone ko.

Pagkababang-pagkababa ko nung phone, humarap ako kaagad kay Kay nun. Yung itsura niya eh halatang clueless na clueles sa mga nangyayari. Siguro nga, dapat na akong magsalita.

"We have a major problem.." pambungad ko pa lang yun sa kanya.

"Ano naman?!"

"Dad bought a 20" flat screen television. Maliit lang since it's room size." umikot-ikot naman ako dahil hindi ako mapakali.

"I can't see the reason why that's a major problem."

"ARE YOU KIDDING ME?!?" napatras naman si Kay, "Kapag dinala yun sa boarding house at dinala sa kwarto natin, makikita ng mga tao. Anong iisipin? 2 ordinary high school students, one from a province and one local, bought a flat screen tv! Paano natin ieexplain kung paano natin nabili yun?!?"

"Flat screen TV? Ayos nga yun eh. I think it's a--" tumingin ako ng masama sa kanya, "BAD IDEA." tumingin din siya. "It's not like we won that TV or something.." sabi pa niya na wala lang sa kanya.

"That's it! Oh my God that's it! Kay, you're a genius!"

"Sus... matagal na." nagbiro pa.

"Pwede nating sabihin nanalo tayo sa kung saang raffle. In that case, mas kapani-paniwala." tapos nabaling yung atensiyon ko sa phone ko, "One more. Anong unit ng phone mo?"

"Hindi kami mayaman so.. 3315 lang po."

"Perfect."

"Perfect ka diyan!" tinignan niya ako ng naloloka-ka-na-ba-look, "Ewan ko cousin ha, pero parang yung mga taste mo sa bagay-bagay eh somewhat 'abnormal'. No offense. Tingin mo mas maswerte ako sa iyo kahit na ikaw yung mayaman dito, gusto mo sa public school kaysa sa private, gusto mo ma-experience na magtrabaho, ayaw mo ng flat screen tv, tapos ngayon perfect pa yung Nokia 3315 eh ikaw nga itong mayroong Motorola V3??"

"It's yours."

"At alam mo ba.." tumingin siya sa akin na nagulat, "What?"

"It's yours. Mag-swap tayo ng phone. Except sa sim card ok?" syempre naman no!

"Eh paano ko naman ieexplain kung paano ako nakabili nito?"

"From your Mom and Dad. At least sila nakatira dito, eh mas masaklap naman kung ako mag-eexplain kung saan ko nakuha yan." kinuha ko yung phone niya at tatanggalin ko na yung sim card.

Hindi ko pa nabubuksan yung likod eh may sumigaw naman doon sa gilid.

"Hoy kayong dalawa! Bumalik na nga kayo dito! May kakausapin lang sa phone ganyan pa kalayo!"

Bumalik naman na kami at hawak-hawak pa rin ni Kay phone. Ako naman eh binulsa ko yung 3315. Nakita ko na nakatayo si Jasper at Carlo doon sa pintuan. Nilalabas na niya yung mga de-lata galing sa box at natigilan naman siya...

"Wow! RAZR?" tumingin siya sa pinsan ko, "Ang cool ng phone mo Kay!" tapos tinignan naman niya, "Gusto ko nga bumili ng ganito eh, kaya lang mahal walang pambili. Pero ayos din yung Motorolla L7. Sa ngayon, mag-stick muna ako sa Nokia. After 10 years siguro makakabili na ako niyan." tinuro niya yung phone ko, este phone ni Kay, at nilabas naman niya yung kanya... Nokia 2100. "Patingin nga ako."

Lalo akong kinabahan nun. Please naman huwag siyang madayo sa messages! Please huwag naman. Sim card ko pa yung nanduon sa loob. Please naman...

Pindot siya ng pindot doon. Tapos saglit lang, inabot niya na uli kay Kay.

"Cool."

Nagkamot lang ako ng ulo ko nun. Si Mang Ramon eh nakangiti pero umiiling lang. That was close.

Nagpaalam na kami kay Mang Ramon at sinabi niya na pwede daw akong magsimula sa Thursday since bukas eh may cafeteria duty kami.

Bumalik din kami kaagad sa boarding house. Dahil pakiramdam ko eh pagod na ako nitong mga huling araw, nakatulog din naman ako ng mabilis matapos naming maagpalit ng Pj's.

***

Maaga akong nagising kinabukasan. This time, hindi ko kailangang makipag-unahan sa banyo nun. Si Kay din eh maaga kong ginising kaya wala pang 6:30 eh bihis na kaming dalawa. Nagluto lang siya ng itlog saka hotdog doon sa kalan na kasama na sa room kaya nakapag-breakfast din naman kami.

Dahil nga may extrang pera ako ngayon, nagtawag ako ng bata at siya yung inutusan ko na magdala nung sobra doon sa donation box. Ayaw naman kasi ni Kay at baka isipin na siya pa yun.

Dahil nga almost 7 o' clock nama na, ang daming tao doon sa corridor. May mga kumpul-kumpol na tao sa tapat ng Bulletin Board at Club audissions na rin pala. Dahil busy naman kami ni Kay, hindi na muna namin pinansin.

"Anong sasalihan mo?" tinanong naman niya ako.

"Hmmm.. wala muna siguro. Teka, meron na rin pala. Remember yesterday, captain thingy ng physics thingy ng science club thingy?"

Tumingin naman si Kay sa akin tapos tumawa.

"Oh right.. that THINGY."

Dahil nga dulo pa yung room namin eh kitang-kita na dito na may mga nakaupo doon sa benches sa labas. Isa na sa mga yun eh si Jasper, Carlo at yung isang lalakin na kasama rin nila pero hindi ko pa rin kilala hanggang ngayon.

"Kita mo yung tatlo na yun? Kapag nakaupo sila sa bench at sama-sama, nag-iisip yung mga yan ng gagawin nila para mamaya."

"Ganun? Hindi naman siguro. Mukhang naguusap-usap lang sila kasi tinginan mo, nagbuhbulungan tapos tatawa."

Dumaan lang kami doon sa locker sa hallway at dumeretso na kami doon sa room namin. Dahil nga madadaanan namin yung tatlong kolokoy, narinig din namin yung ingay nila.

"Ang galing! pwede na rin!" tapos tumingin si Carlo sa amin.

Hindi na lang namin pinansin ni Kay.

"8 kaya ayos na ayos eh!" sabi nung isa na hindi ko kilala.

"8 din tama ka diyan!" sabi naman nung Carlo.

Si Jasper naman eh inaayos pa yung rubber shoes niya kaya nakayuko siya.

"9 dude."

Napataas na lang yung kilay ko nung naghi-5 pa sila pare-parehas. Tawanan ng tawanan na parang mga baliw. Tapos nagsasalita na naman yung Carlo.

"10 siguro pwede na." sabi naman niya tapos tawa rin ng tawa.

"I'm cool with that.. 9 ako."

Tumingin si Kay sa akin at medyo naguguluhan din siya gaya ko.

"What's up with the numbers?" binulong ko na lang sa kanya.

Nung tapos na mag-ayos ng rubber shoes si Jasper, tumayo na rin siya.

"6." yun na lang yung sinabi niya.

"Lol dude seriously? 6?" tapos binatukan siya nung dalawang kasama niya.

Binilisan na lang namin yung lakad namin. Parang mga baliw na sabi ng sabi ng numbers.

Ang ingay-ingay nilang tatlo. Hanggang sa makapasok kami ng loob ng room naririnig mo pa rin sila.

"Yuck dude! Si Ms. Elgar yun! Iba na lang! Sa susunod niyan yung librarian na!"

Ano daw?!?

Nag-bell naman na at tumayo na sila doon sa bench para pumasok sa classroom. Tawa pa rin sila ng tawa at si Jasper naman eh seryoso.

"Siya nga lang binigyan mo ng 9 eh! yung iba nga hindi pa nakaka-8!" sabi na naman ni no name.

"Oo nga napansin ko yun bro!" inakbayan siya tapos ginulo yung buhok, "Ikaw ha!"

"Stop that!" tapos inayos niya yung buhok niya dahil naguluhan, "Just leave it to the pro. I have my own ways."

Inasar pa siya lalo nung dalawa. Nung nagulo yung buhok niya, tumingin pa siya sa direksiyon namin tapos naupo na naman uli doon sa likuran. Hininaan niya yung boses niya pero dinig ko par in dahil nasa likod ko siya.

"Hey Carlo! Ayus-ayusin niyo yung reasons niyo..." tumawa siya uli.

Kaya lang ayoko yung naring kong sumunod.

"Hindi kayo makatotohanan mag-score ng babae eh!" ***7*** Tumingin ako sa kanya sa likuran nun. Yung itsura ko siguro nun eh medyo naiinis na hindi ko maintindihan.

"Bakit niyo nira-rate ang girls? Yun ang idea niyo ng games?"

Tinignan lang niya ako na parang nagulat.

"Oo. So? Bakit nakikialam ka? Trip lang naman yun." gusto ko siyang suntukin nun, pero 'di ko ginawa.

"Ano namang mararamdaman mo kung girls naman ang gumawa nun sa guys?"

"Wala! Ok? Wala. Game lang naman yun kung anong tingin mo sa isang tao." tinignan niya ako na parang nagtataka, "Common na yun sa mga tao dito. Huwag mong sabihing hindi mo pa nasusubukan yun? Saang planeta ka ba galing at yung mga bagay-bagay dito parang bago sa iyo?!?"

"Sinabi ko na nga 'di ba? Sa probinsiya." tapos dumeretso na ako ng upo para hindi na niya ako tanungin.

Kaya lang mapilit eh, nag-lean doon sa sandalan ko para magtanong.

"Saan?" bakit niya ako tinatanong kung saan? Aba malay ko!

Napansin naman ni Kay na wala na akong maisagot. Kaya ayun naman siya, to the rescue.

"Sa.."

Ini-stop naman siya ni Jasper. Sa akin uli siya humarap.

"Saan?" inulit niya uli yung tanong sa akin.

Province.. province... saan ba kami nagbabakasyon nun?

"Zambales." yun na lang yung unang pumasok sa isip ko.

"Talaga lang? Yung uncle ko doon nakatira. Saan sa Zambales?"

Ano na nga ba yung isang lugar dun? 'C' ang simula.. letter 'C'. Cadungan?

"Cadangan? Cabungan?" hininaan ko yung boses ko para hindi niya mahalatang nanghuhula na ako.

"Cabangan?"

"Yun! Tama." yun nga ba yun? Hindi ko na matandaan. Basta 'C' ang simula.

Sa wakas eh sumandal na siya sa upuan niya. Sana lang hindi na siya magtanong dahil baka hindi ko naman masagot patay na ako.

"Ibig sabihin marunong kang gumawa ng mga farm work?"

"Oo naman. Marami kaming chicken, may baboy, may pato.." inisa-isa ko lang yung mga hayop na maisip ko. Ano na nga ba yung details sa 'Old McDonald'?

"Lumaki ka sa probinsiya? Sigurado ka?"

Sumabat naman na si Kay.

"Eh bakit ba tanong ka ng tanong eh paulit-ulit naman. Syempre isasagot na naman niya Oo. Tanong mo ulit saang probinsiya. We get it ok? May iba pa ba?"

Tinignan ko ng masama si Kay. May iba pa ba? Mas ok na nga yung paulit-ulit yung tanong kaysa naman magtanong siya uli na hindi ko naman alam ang sagot.

"Marunong kang sumakay ng ka--" hndi na niya natapos yung sasabihin niya dahil pinutol ko.

"--bayo? Kabayo? Oo naman. Ang dali lang kaya." marunong talaga akong sumakay ng kabayo. Bumili kasi yung Daddy ko ng kabayo nun eh.

"Sasabihin ko sana eh kalabaw. Pero dahil nabanggit mo naman, may kabayo kayo?"

"Uh.. mmm.. hiniram. Sa kabilang farm." tumingin na naman si Jasper sa akin, "Bukid."

Kasi naman nangunguna sa mga bagay-bagay!

"Sabi mo eh!"

Nakinig na lang ako sa teacher ko nun. I swear! Kailangan ko talagang mag-research ng bagay-bagay tungkol sa pagiging province girl!

***

Nag-bell na ng uwian nun. Ewan ko ba, sinimulan na naman akong kabahan. May cafeteria duty kasi kami eh. Ok lang naman sa akin yun at least mararanasan ko, ang problema lang eh baka may mga bagay doon na hindi ko alam gamitin.

"Basta yung malambot, sponge? Ok?" binatukan ko nga si Kay, pati ba naman yun?

"Hindi naman ako inosente no! Baka lang may kung ano doon na hindi ko alam yung tawag o kung paano gamitin. Details nga!"

Nag-isip naman siya. Sabi niya, wala naman daw kakaiba doon dahil maglilinis lang kami ng tables, punas-punas, hugasan yung pinggan, pupunasan.. ganun lang naman. Walang mahirap at walang kakaiba. Kakayanin ko naman na siguro.

Ngayon naman, si Kay na ang nag-prisinta na hihintayin daw niya ako hanggang matapos kami ni Jasper doon. Baka daw kasi gabihin eh mabuti na raw na kasabay niya ako dahil siya daw ang pinagkatiwalaang magbantay sa akin. Kung si Jasper daw kasi ang kasama ko, hindi daw niya pinagtitiwalaan. In the sense na, prankster. Baka may kung anong kalokohan na plano.

Nag-stay siya doon sa classroom at ako naman eh pumunta na sa cafeteria. Hindi kasi ako hinintay ni Jasper at nauna na siya doon. Ang sama nga naman ng ugali!

Wala naman ng tao doon sa loob maliban doon sa cafeteria lady, si Jasper at syempre.. ako nung dumating ako. Kapapasok ko pa lang eh may binato na sa aking tela. Kakaiba pa nga yung amoy nung tumama sa mukha ko.

"Tama yun ibato mo sa akin.." tapos tinignan ko yung tela, "Ano 'to?"

Tinignan niya ako ng anong-klaseng-tanong-ba-yan look.

"Apron! Ano pa ba?" tapos tinuloy na niya yung pagpunas niya sa table.

"Ibig kong sabihin, ano ito?" hinawakan ko naman yung bilog doon sa gilid.

"Butones!" huminto na talaga siya, "At kung magtatanong ka uli doon sa design sa baba, beads po iyon na may rose at dahon.