NOVELOJ by Aniruddha Banhatti (if you give a mouse a cookie read aloud txt) 📖

spacon.
Post chirkau dek horoj la trajno ekmovighis. La vespero estis tre rugha. Vespero kun sange rugha , varmega kaj strechita vizagho.
La mamoj de Sahni farighis plenaj. Senchese shi suchigis unu idon post la alia. La pakajho kun la infanoj en malpuraj , disshiritaj tolajhoj aspektis kvazau oni prenus ghin el rubujo.
Kelkajn horojn pli poste la trajno eniris la nokton.Tiam Darshansinh
vidis , ke unu infano movas la manojn kaj la piedojn, foje ploras , sed alia
tute silentas . Mane palpante la tolajhon li trovis ,ke ghi estas jam tute malvarma . Kiam Darshansinh laute ekploris , la chirkauantoj ankau eksciis,
kio okazis . Chiuj pensis forpreni la infanon de Sahni , sed shi forte tenis la korbon kaj sidis senmove. "Ne ,la alia ne suchos sen sia frato". Malgrau
provoj, shi ne cedis la korbon.

La trajno haltis dekfoje, kaj restartis dekfoje. En la mallumo la homoj divenadis : "Vidu , ni trapasis Khairabad ." "Ne, tio estas Gujhranuala."
"Nur unu horon ankorau , kaj tiam ni estos en Lahor, ni estos en Hindio."
Entuziasme ili kriis sloganojn sikajn, hinduajn.
Kiam la trajno transveturis ponton super rivero , la popolo movighis .
"Ni atingis Ravi !" "Jes , estas Ravi ! Ni atingis Lahor !"
Dum la kaoso iu flustris en la orelon de Darshansinh: "Sinjoro , forjhetu
la mortan infanon en Ravi . Li atingos la paradizon ! Kion vi faros kun li che la alia flanko?".
Darshansinh shtele movis la korbon . Subite li levis la pakajhon kaj kriis:
"Uaheguru!", kaj li forjhetis ghin en la riveron Ravi.
En la mallumo audighis malforta vocho ------- ploro de infano. Timeme Darshansinh rigardis al Sahni . Sahni premis la mortan infanon al sia brusto.
Denove kaskadis la vochoj: "Vaghaa Vaghaa!" "Vivu longe Hinda Unio!"

PROGRAMARO

Marathi : Aniruddha Banhatti
Esperanto : Aniruddha Banhatti

Mahesh vekighis.Estis kelkaj minutoj post la horlogha alarmo. Li shatis la trrrringgg sonon de antikva horlogho. La nuna -puk puk puk puk sono forigis la amuzon el la procezo de vekighi.

Al la pelvo, bushlavo,vestoj. Ankorau Namita ne revenis. Tial nur unu taso de teo, preparita de Ramdin kaj eksteren. Skotero. Hodiau vetero estis malvarma. Veturo de sep minutoj. Kaj fine, “Kompmax Institute.” Mahesh tedighis parkumante la skoteron. Sed Namita estis severa arena mastrino. Ne estis eskapo. Li faris stultecon, nun li devis rikolti la rezulton. Nun li devis toleri chion. Vaporo kolektighis en lia cerbo. Li sin kvietigis kaj sidis sur la tableto antau lia komputero.

Post du minutoj la pordo de ena kajuto malfermighis kaj ilia instruisto Suhas Karmarkar -knabema, juna, t-chemizon portanta - elvenis. Li certighis ke chiuj komputeroj estis okupitaj de studentoj , kaj komencis la lecionon sur la blanka tabulo per kolora plumo.

“Nun ni vidos kelkejn komandojn plu en ‘Unix’----”

Post la leciono Suhas iris al chiu studento persone kaj poste eniris en la kajuto. La komputero apud Mahesh estis ne okupita ghis hierau. Sed hodiau, knabino kiu shajnis tre juna kiel lerneja studentino, sidis tie. Shi ridetis al Mahesh. Apud chiu computero estis taskoj farendaj de studentoj.
“Chu vi helpos min? Li klarigis la antauajn lecionojn, sed mi havas miajn dubojn. Mi komencis la kurson de hodiau.”
“Jes, certe! Kio estas via nomo?” Mahesh demandis en Marathi.
“Ne Marathi, mi estas Tamil, parolu angle.”
Shi rigardis al Mahesh kaj ridetis.

Subite Mahesh sentis ke lia ekzilo finighis. Ne ke shi estis belega, sed shi estis plena de fresheco. Kaj shi estis al la pinto de matureco, tio estis evidenta. Shi foje refoje demandis al li. Donis shiajn manojn en la liaj. Tushis lin ofte. Mahesh ne estis tiel ekscitita ek de multaj tagoj. Li tre miris pri shi. Shia parolado shajnis tre naiva kaj pura. Du tri foje li volis tushi shiajn etajn shajne malmolajn brustojn, sed ne audacis. Lia tipa maltrankviligho, kvazau li havis varman vaporon en la kapo, komencighis. Kiam tio okazis, li sentis sian korpon kiel fremda, nekonita. Chiuj pensoj, chiuj perceptoj fremdighis. Kvazau ‘la chirkaua mondo’ estis la ‘donitajho’ kaj subite, ‘la komputera programaro’ por trakti chi tiun donitajhon forvishighis. Mahesh tre timis kiam tiel okazis.
Du horoj pasighis. Ili finis la klason. Tiu knabino, Ragini shia nomo estis, vidis lin disparkumanta la skoteron, kaj diris,
“Ho! Vi havas vehiklon! Chu vi povas konduki min hejmen?”
Shi sidis sinpremante kontrau li. Shiaj brustoj vere estis malmolaj.
‘Hemarish Apartamentoj’. Chi tie shi loghis.
“Ghis! Dankon,” shi turnighis, okulsignis kaj montis la shtuparon brubatante.
Mi devas fumi, li pensis. Li antaue devige iris al la komputera klaso. Subite li perdis la malshaton pri ghi!

Estis preskau auroro, sed Namita ne venis. Mahesh manghis rizflakojn kaj du tranchojn de pano kun butero. Li ne volis eksteren iri por manghi. Li tedighis kaj ne havis tiom da mono. unufoje iri al restoracio kostis minimume 50 rupiojn. Namita donis al li nur sufichan monon por fumi kaj por petrolo de skotero. Postulante denove, shi donis, sed post detalaj demandoj pri la elspezo. Anstatau tio, estis bone manghi la rizflakojn preparita de Ramdin, la kuiristo, li pensis.

Fine je la sesa kaj duono, Namita venis per auto de Mehta. Tiam, li estis tre dormema. Dum la nokto li apenau dormis. Skuante lian shultron kaj vekante lin Namita diris,
“Veku min je la naua”
Odoron de malfresha alkoholo, li sentis. Li timis shin. Precize je la naua, li frapis shian pordon.
“Jes! Mi vekighas. Dankon!” shi kriis. Je la nau kaj duona, shi malfermis la pordon kaj vokis,
“Mahesh, venu ene.”
Salivo kolektighis en lia busho kiam Mahesh vidis la flavegan silkan korpon de Namita. Shi nur portis mamzonon kaj kuloto kun lacho kiu pendighis precize inter shia du femuroj. Li glutis kaj iris apud shi. Shi invitis lin klare per shiaj okuklojn, kiu surprizis lin. Shi levis la manojn kaj metis ilin chirkau lia kolo. Shi sidis apud la spegulo kaj Mahesh staris malantue. Shi donis shian malsupran lipon
inter liaj lipoj kaj komencis suchi lian
malsupran lipon. Mahesh firme kaptis kaj premis shiajn brustojn mane, kiuj shvelis kauze malantaua klino de shia korpo.
"Vi shajnas tre felicha hodiau."
"Hmmmmmm"
Li iris al la pordo kaj fermis ghin. Kiam li turnighis, shi estis forjhetinta la mamozon, kaj shi etendis sur la lito. Mahesh saltis sur shi kaj komencis kisi shin sur tuta korpo. Kiam lia kapo venis inter shiaj femuroj shi tiris liajn harojn kaj per tiu, turnante lian kapon, montris al li tion kion shi volis. Chiuj shiaj movoj montris kiu estas la mastro kaj kiu estas la sklavo. Li movis supren shi kaj estos kontentighinta, kiam shi turnis lin sur lia dorso, kaj montante lin, klarigis la verecon de lia sklaveco kaj shia mastreco. Sed hodiau Mahesh estis en ia alia tranco. Li estis ekscitita tiel kiel neniam antaue. Chu Ragini estas virgulino?- chi tiu penso rondiris en lia kapo. Kaj kiel li instruis al Namita chi tiujn aferojn, same, nun li instruos tiujn al Ragini.Chi tiu penso boligis lian sangon. Ankau nun, Namita movighis kiel li instruis shin. Gururdevo Maheshvara! La instruisto estu la Dio!


Post la lasta eksplodo, Namita kushis apud li. Post multaj tagoj ili amoris tiel bone. De kiam Mahesh revenis hejme post lia vagado, la amoro okazis lau la deziroj de Namita. Chirkau unufoje semajne au du. Sed ankau tiam, multfoje ili kverelis. Hodiau, kauze de pensoj pri Ragini, li tiel bone performis. Alie, chiam la pensoj de Mehta obstrukciis lin.
Mahesh konsternighis. Li timis kvazau Namita povis legi liajn pensojn. Kiel ostro kashas la perlon en sia konko, tiel li sorbis la nomon profunde en la menso:Ragini. Tiam la nomo ehhis en lia menso kaj samtempe Namita diris,
"Hodiau mi estas tre gaja."
Kaj shi eksplikis kial.Ilia fabriko che la urbo Vita, fine vendighis por granda profito, dank'al Mehta. Mahesh rigardis al shi. Vaporo kolektighis en lia kapo.
"Gratulojn!" li diris.

Dum longa tempo post shia eliro, Mahesh pensis pri lia vagado. Post la morto de Papaghi, lia patro, Mahesh komencis prizorgi pri la fabrikoj de Bafna grupo de kompanioj. Lia patro, Umesh Bafna, estis richa aferisto, industriisto. Sed Mahesh ne povis labori bone. Baldau la grupo rompighis en etaj pecoj, kaj fine, ne restis monon por pagi la salajrojn! Tiam
Mahesh forkuris for de sia vivo, de Namita, de aferoj. Li vagadis serchante spiritan scion. Li fumis hashishon. Li vagadis dum tri jaroj kaj poste li reiris. Li vidis ke Namita, kun la helpo de Mehta, rekonstruis la Bafna grupon. Shi akceptis lin denove sed lau shiaj kondichoj. Kaj nun li estis shia sklavo. Li devis lerni komputerojn, kaj devis iri al psikiatro por denove ne komenci fumi hashishon.

Namita foriris por multaj tagoj kun Mehta kaj Mahesh skotere iris al Hemarish Apartamento. Tuj li vidis Ragini kiu sekigis shiajn longajn harojn starante en la balkono. Ankau shi vidis lin kaj ondumis al li, kaj signis al li por supreniri. Li parkumis la skoteron kaj montante la shtuparon, staris apud la pordo de 'P.Ramachandran'.
La bruo de pashoj kaj susuro de tolo apudighis. La pordo malfermighis. Parfumego de shikakai. Liberaj haroj, atingante malsupre de genuoj. Ne estis mamozon sub la robo. Etaj brustoj kaj cicoj klare evidentaj. Malgrau esti Tamil, shi ne estis tiel nigra. Shi estis neordinare blanka. Li vidis shin de la kapo ghis piedoj malrapide. Rughokula Ragini malantauen movighis kaj diris,
"Venu enen."
Kiam li envenis, shi fermis la pordon. Li sidis sur la sofo, kaj shi sidis apud li, premante sin kontrau li.
"Mahesh, vi estas tre bonshanca. Estas neniu hejme." kaj shi ridetis.
"Chu vere?"
Mahesh tremis. Li havis subitan kavon en sia stomako. La ondoj de shikakai parfumo dronigis lin. Kiel chion chi okazis li ne sciis. Li sentis ke shi fiksrigardis al li kaj turnante la kapon li rigardis shian vizaghon. Por la unuafoje li rigardis tute rekte en shiaj okuloj. Inter nigregaj, buklaj haroj, ora, flavega vizagho! Teneraj. Maldikaj, rughegaj, malsekaj lipoj, ridantaj okuloj. Rideto kun du dentoj akrepintaj. Kiel filmaktorino Maushami Chaterghi. Ronda vizagho.
"Chu mi preparu teon au kafon?"
Shi rompis la magian silenton. Li ne auskultis tion kion shi diris. Li tenis shian vizaghon inter liaj manoj kaj kisadis shiajn lipojn. Ambau kushis sur la sofo. shi brakumis lin. Shi forjhetis sian robon kaj nudighis. Shi elsofighis kaj kuris al la litchambro. Vidante tiun spektaklon li saltis kaj levis shin sur liaj brakoj. Kiel malpeza shi estis! Mahesh ne kredis ke tio vere estis okazanta. Malrapide tushante shin chie, Mahesh florigis shin. Shia tipa parfumo plenigis la chambron.

Vidinte ke shi estis virgulino, Mahesh tre miris. Nun, virinigita de li shi etendighis apud li. Mahesh demandis,
"Kial mi?"
"Ne aparta kialo. Vi nur estis havebla kiam mi decidis fari tion. Sed mi ne pensis ke ghi okazos tiel frue!"
Poste, shi rakontis la tutan historion al li. Angle, kompreneble! Shia kuzino de Chennai estis unu jaro pli agha ol Ragini. Shi diris al Ragini kiel shi amoris kun shia istruisto kaj kiel ghi estis la nura afero por vivi. Ragini ankau decidis gustumi la plezuron, kaj provis indiki tion al kolegia amiko, Tushar. Sed tio ighis tre komplika kaj la progreso estis nulo, ech post monato. Tiam shia kolegia amikino konsilis shin kapti tridek-tridekkvin jaraghan edzighitan viron. Lau shi tiu estis la plej bona!
"Kaj Vanitha estas korekta," Ragini diris,
"Mi signis al vi antau kelkaj tagoj, kaj hodiau ghi okazis. Mahesh, vi estas tre karega."
"Sed mi devas prizorgi!" diris Mahesh kaj ili ridis.


Venontmatene sonighis la sonorilo kaj Mahesh malfermis. Ragini staris che la pordo kaj fiakro atendis che la pordego. Ragini eniris kaj la fiakro movighis.
"Mia amikino kaj shia